Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Beata Gibzińska po rozpoznaniu w dniu 6 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M.B. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego w sprawie ze skargi M.B. przedstawiciela ustawowego W.B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku szkolnego postanawia 1. przyznać M.B. prawo pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego, 2. umorzyć postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
M.B. przedstawiciel ustawowy W.B. wraz ze skargą na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku szkolnego wystąpiła o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
W związku z powyższym, w wykonaniu zarządzenia z dnia 1 sierpnia 2018 r., przesłano skarżącej formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy PPF, celem jego wypełnienia w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.
W dniu 4 września 2018 r. (data stempla pocztowego) skarżąca nadesłała wypełniony formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego.
W uzasadnieniu wniosku skarżąca wskazała, że jest w bardzo trudnej sytuacji finansowej i życiowej, bowiem samotnie wychowuje trójkę dzieci. Zaznaczyła, że obecnie uzyskiwane środki finansowe są zbyt niskie, aby opłacić koszty postępowania oraz wynagrodzenie radcy prawnego.
W oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach skarżąca podała, że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z trójką dzieci. Rodzina utrzymuje się z comiesięcznych świadczeń: renty rodzinnej pobieranej przez skarżącą - 847,02 zł, renty rodzinnej pobieranej przez W.B. - 442,82 zł oraz zasiłków rodzinnych przyznanych pozostałej dwójce dzieci (A. i M.B.) - 1.127,00 zł, co stanowi łącznie 2.416,84 zł. Jako stałe zobowiązania i wydatki zaliczyła comiesięczne opłaty za: mieszkanie - 500 zł, prąd - 180 zł, leki - 50 zł, ubrania - 300 zł, buty - 200 zł, środki czystości i higieny - 100 zł, żywność - 500 zł, leczenie - 460 zł, Internet - 39 zł, telefon - 50 zł. Zaznaczyła, że nie posiada żadnego majątku ani oszczędności
Mając powyższe na względzie zważono, co następuje:
Należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie skarżąca, stosownie do treści art. 239 § 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.); zwanej dalej P.p.s.a., nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.
Zgodnie z art. 249a P.p.s.a., jeżeli (...) rozpoznanie wniosku stało się zbędne, postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy umarza się. Skoro zatem skarżąca w tej sprawie jest zwolniona z ustawy z obowiązku ponoszenia wszelkich kosztów sądowych, to postępowanie w zakresie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych, jako zbędne, należało umorzyć.
Natomiast art. 262 P.p.s.a. stanowi, że przepisy o przyznaniu prawa pomocy, w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego, mają odpowiednie zastosowanie do stron korzystających z ustawowego zwolnienia od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.
Stosownie zaś do treści art. 245 § 1 i § 3 P.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane stronie w zakresie częściowym i obejmować tylko ustanowienie pełnomocnika z urzędu. Przyznanie tego prawa osobie fizycznej następuje na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. wtedy, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Jak wynika ze złożonego wniosku oraz akt administracyjnych sytuacja materialna skarżącej jest trudna.
Dochód gospodarstwa domowego rodziny stanowią: renta rodzinna pobierana przez skarżącą - 847,02 zł, renta rodzinna pobierana przez W.B. - 442,82 zł oraz zasiłki rodzinne przyznane pozostałej dwójce dzieci (A. i M.B.) - 1.127,00 zł, co stanowi łącznie 2.416,84 zł. Otrzymywane świadczenia, z których rodzina się utrzymuje w znacznej części przeznaczane są na bieżące utrzymanie, które wynosi ok. 2.400 zł (comiesięczne opłaty za: mieszkanie - 500 zł, prąd - 180 zł, leki - 50 zł, ubrania - 300 zł, buty - 200 zł, środki czystości i higieny - 100 zł, żywność - 500 zł, leczenie - 460 zł, Internet - 39 zł, telefon - 50 zł).
W ocenie referendarza sądowego, mając na względzie informacje i dane wykazane w formularzu PPF, jak też wynikające ze znajdujących się w aktach sprawy dokumentów uznał, że w przypadku skarżącej zachodzi ustawowa przesłanka uzasadniająca przyznanie prawa pomocy. Przedstawiona sytuacja rodzinna i finansowa, a zwłaszcza fakt pobierania świadczeń rodzinnych, które przysługują osobom znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej, nie pozwala skarżącej na ustanowienie pełnomocnika z wyboru bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Z tego względu, na podstawie art. 249a w zw. z art. 239 § 1 pkt 1 lit. a oraz art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 262 i art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.