Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Adam Lipiński po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. Ż. na pismo Zastępcy Dyrektora Biura Administracyjno-Finansowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania decyzji o zwolnieniu zajmowanej kwatery stałej postanawia - odrzucić skargę -
Z. Ż. zwrócił się w dniu 14 maja 2007 r. do Dyrektora Zarządu Zasobów Mieszkaniowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji z wnioskiem o wydanie decyzji o zwolnieniu zajmowanej osobnej kwatery stałej nr [...], znajdującej się przy ul. [...] w W. w budynku będącym własnością osoby fizycznej.
W związku z powyższym Dyrektor Zarządu Zasobów Mieszkaniowych MSWiA decyzją nr [...] z dnia [...] lipca 2007 r., na podstawie art. 105 k.p.a. w związku z art. 84a ust. 1 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP (Dz. U. z 2005 r. Nr 41, poz. 398 z późn. zm.), umorzył postępowanie, uznając, iż brak jest podstaw prawnych do wydania decyzji o żądanej treści.
Od powyższej decyzji Z. Ż. złożył odwołanie, podnosząc, że w sytuacji zajmowania kwatery znajdującej się w budynku stanowiącym własność osoby fizycznej, w oparciu o przepisy ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP, Dyrektor ZZM MSWiA powinien wydać decyzję o zwolnieniu przedmiotowej kwatery. Niewydanie przez organ decyzji o żądanej treści traktuje jako bezczynność w zakresie ciążącego na tym organie obowiązku w sprawach kwaterunkowych w stosunku do osoby uprawnionej.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, jako organ II instancji uznał, że odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie i wskazał, iż skarżący posiada uprawnienia zarówno do emerytury policyjnej, jak i wojskowej, wobec powyższego w stosunku do zainteresowanego mają zastosowanie zarówno przepisy ustawy z dnia 22 czerwca
1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP, jak i przepisy ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 234, poz.1997 ze zm.).
W wyniku skargi złożonej przez Z. Ż. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie powyższe decyzje zostały uchylone przez Sąd wyrokiem z dnia 15 stycznia 2008 r. (sygn. akt II SA/Wa 1788/07). W wyroku tym Sąd wskazał, że nie można było w niniejszej sprawie mówić o bezprzedmiotowości postępowania. Ponadto Sąd wskazał, że jeżeli żądanie zawarte w wezwaniu z dnia 14 maja 2007 r. nie pozwalało, z uwagi na małą precyzyjność, na oznaczenie sytuacji, którą decyzja ma rozwiązać, organ mógł wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia w tym zakresie podania, na podstawie art. 61 k.p.a.
Realizując wskazania zawarte w wyroku z dnia 15 stycznia 2008 r., Dyrektor Zarządu Zasobów Mieszkaniowych MSWiA pismem z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] wezwał skarżącego do uzupełnienia i sprecyzowania wniosku z dnia 14 maja 2007 r. W piśmie tym Zarząd Zasobów Mieszkaniowych podkreślił jednocześnie, że nie jest organem właściwym w sprawie zapewnienia skarżącemu zakwaterowania, gdyż taką właściwość w niniejszej sprawie posiada odpowiedni organ mieszkaniowy Straży Granicznej.
Od powyższego pisma, które nazwał decyzją, Z. Ż. w dniu 31 lipca 2008 r. wniósł odwołanie. Wyraził w nim swoje niezadowolenie z zawartego w piśmie stwierdzenia, że właściwym z sprawie jego zakwaterowania jest organ mieszkaniowy Straży Granicznej.
Odpowiadając na powyższe pismo, Zastępca Dyrektora Biura Administracyjno-Finansowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji podtrzymał stanowisko wyrażone w piśmie z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] dotyczące niewłaściwości ZZM MSWiA oraz stwierdził, że brak odpowiedzi strony na wezwanie do sprecyzowania wniosku powoduje, że w sprawie nie można mówić o bezczynności organu.