Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Wojciech Wiktorowski po rozpoznaniu w dniu 28 marca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata M.S. z dnia 18 marca 2013 r. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi J.D. na decyzję Wojewody M. z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie utraty statusu osoby bezrobotnej postanawia: przyznać adwokatowi M.S. ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie kwotę 180 zł tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy oraz kwotę 41,40 zł stanowiącą 23 % stawkę podatku od towarów i usług.
W dniu 19 marca 2013 r. adwokat M.S., pełnomocnik z urzędu J.D., zwróciła się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy, tj., za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej od wydanego w sprawie wyroku. Pełnomocnik wystąpiła o przyznanie wynagrodzenia w wysokości 150 % stawki minimalnej
Jednocześnie oświadczyła, że koszty udzielonej pomocy prawnej nie zostały pokryte w całości lub w części.
W myśl zaś art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270), powoływanej dalej jako ppsa, wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Wynagrodzenie przyznaje wojewódzki sąd administracyjny w postępowaniu określonym w przepisach art. 258-261 ppsa.
Z akt sprawy wynika, że wyznaczona przez Okręgową Radę Adwokacką w W., jako pełnomocnik z urzędu J.D., adwokat M.S., sporządziła i wniosła w imieniu skarżącej skargę kasacyjną od wydanego w sprawie wyroku, a tym samym dokonała czynności, której koszty ponosi Skarb Państwa według zasad określonych w rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).
Otóż w myśl § 18 ust. 1 pkt 1 lit. "c" oraz pkt 2 lit. "b" tego rozporządzenia, stawka minimalna w postępowaniu przed sądem administracyjnym w pierwszej instancji wynosi 240 zł, a w drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej - 50 % stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji - 75 % tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
W niniejszej sprawie wynagrodzenie adwokata ustanowionego z urzędu wynosi 180 zł (§ 19 pkt 1 i § 18 ust. 1 pkt 1 lit. "c" i ust. 1 pkt 2 lit. "b" ww. rozporządzenia), bowiem ww. adwokat nie prowadziła sprawy skarżącego przed Sądem I instancji. Natomiast stosownie do treści § 2 ust. 3 powołanego rozporządzenia, w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, opłaty, o których mowa w ust. 1, sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.
Z tych względów, uznano, że pełnomocnikowi należy przyznać wynagrodzenie za zastępstwo prawne w kwocie 180 zł podwyższając powyższą kwotę o stawkę podatku od towarów i usług w oparciu o art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578 ze zm.).
Powyższe wynagrodzenie przyznano biorąc pod uwagę niezbędny nakład pracy adwokata, a także charakter sprawy i wkład pracy w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia, a mianowicie fakt, że czynności adwokata w niniejszej sprawie miały miejsce już po wydaniu wyroku i sprowadzały się do zapoznania się z aktami sprawy oraz sporządzenia i wniesienia środka odwoławczego. Nie było zatem podstaw do przyznania wynagrodzenia we wnioskowanej przez pełnomocnika wysokości.
Wobec powyższego, na podstawie art. 258 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowiono jak sentencji.