Wniosek w przedmiocie uznania zarzutu niedopuszczalności egzekucji opróżnienia mieszkania za nieuzasadniony
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Mierzejewska po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku B. B. z dnia 3 listopada 2009 r. o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lipca 2009 r. Nr [...] w przedmiocie uznania zarzutu niedopuszczalności egzekucji opróżnienia mieszkania za nieuzasadniony p o s t a n a w i a - odrzucić wniosek -

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 9 października 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę B. B. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lipca 2009 r. Nr [...] w przedmiocie uznania zarzutu niedopuszczalności egzekucji opróżnienia mieszkania za nieuzasadniony ze względu na uchybienie przez pełnomocnika skarżącej terminu do uiszczenia wpisu od skargi. Postanowienie to zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącej w dniu 23 października 2009 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru w aktach sprawy). W związku z doręczonym postanowieniem, B. B. pismem z dnia 3 listopada 2009 r. zwróciła się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu skargi. Do wniosku dołączyła wypowiedzenie pełnomocnictwa ustanowionemu pełnomocnikowi z wyboru z datą 27 października 2009 r.

W uzasadnieniu wniosku skarżąca podniosła, iż brak profesjonalizmu pełnomocnika, na który nie miała wpływu stanowi okoliczność wskazującą na brak winy w uchybieniu terminu. Ponadto wskazała, iż wniosek został złożony w ciągu 7 dni od czasu stania przyczyny uchybienia terminu, tj. od dnia następnego po dniu wypowiedzenia pełnomocnictwa, jak również wraz z wnioskiem złożyła na nowo skargę.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

W myśl art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.)dalej zwana "ppsa", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.

Stosownie do treści przepisu art. 87 § 1, § 2 i § 4 ppsa, pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynność, której nie dokonała w terminie.

Natomiast zgodnie z treścią art. 88 ppsa, spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym.

Przywrócenie terminu do dokonania czynności sądowej uzależnione jest od dwóch przesłanek: od zachowania stosownego terminu do złożenia wniosku oraz od uprawdopodobnienia przez wnoszącego wniosek braku winy po jego stronie w uchybieniu terminu.

W pierwszej zatem kolejności Sąd zobowiązany jest zbadać czy wniosek o przywrócenie terminu został złożony w zakreślonym przez ustawodawcę w art. 87 § 1 ppsa terminie.

W ocenie Sądu, termin o jakim mowa w art. 87 § 1 ppsa rozpoczął swój bieg od dnia 28 października 2009 r., tj. od dnia następnego po dniu, w którym skarżąca zapoznała się z postanowieniem Sądu z dnia 9 października 2009 r. oraz wypowiedziała pełnomocnictwo. Zatem w terminie do dnia 3 listopada 2009 r. B. B. powinna złożyć wniosek o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi. Przy czym wniosek ten należało złożyć bezpośrednio do Sądu, a nie jak to uczyniła skarżąca za pośrednictwem organu.

W tym miejscu należy wyjaśnić, iż zasada wnoszenia pism procesowych za pośrednictwem organu odnosi się wyłącznie do skargi i wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Pozostałe wnioski o przywrócenie terminu składa się bezpośrednio do Sądu.

Zatem nadanie wniosku o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi w dniu 13 listopada 2009 r., dokonane przez organ, nastąpiło z uchybieniem siedmiodniowego terminu.

Na marginesie Sąd zauważa, iż czynności podejmowane przez pełnomocnika w postępowaniu sądowym oraz zaniechania pełnomocnika w zakresie tych czynności dokonywane są w imieniu strony i na jej rachunek. Oznacza to, że zaniechanie wykonania czynności przez pełnomocnika jest równoznaczne z niewykonaniem tej czynności przez stronę skarżącą. Osoba działająca przez pełnomocnika działa w taki sposób, jakby sama dokonała czynności procesowych, tyle, że przy wykorzystaniu pomocy. Zatem to skarżący ponosi ujemne skutki związane z działaniem lub zaniechaniem pełnomocnika.

W tym stanie rzeczy na mocy art. 88 cytowanej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowił jak w sentencji.

Strona 1/1