Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA - Joanna Kube po rozpoznaniu w dniu 14 lipca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T.G. na pismo Dyrektora Zarządu Zasobów Mieszkaniowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie zarządzenia przymusowego wykwaterowania z lokalu mieszkalnego postanawia 1. odrzucić skargę, 2. przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata I.O. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych, w tym: tytułem opłaty kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych oraz tytułem 23 % podatku od towarów i usług kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych .
Pismem z dnia 10 sierpnia 2010 r. T.G. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę żądając wstrzymania i uchylenia "decyzji administracyjnej" Dyrektora Zarządu Zasobów Mieszkaniowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie zarządzenia przymusowego wykwaterowania strony z lokalu mieszkalnego oraz o wstrzymanie i uchylenie wszystkich decyzji podjętych na wniosek wskazanego wyżej organu przez inne instytucje państwowe.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie, podając, że pismem z dnia
[...] lutego 2010 r. poinformował stronę o wszczęciu postępowania w sprawie przymusowego jej wykwaterowania z lokalu mieszkalnego i nie wydał w tym przedmiocie żadnej decyzji administracyjnej.
Pismem z dnia 13 czerwca 2011 r. pełnomocnik ustanowiony z urzędu cofnął skargę, wskazując, iż została ona złożona przedwcześnie, bowiem organ nadal prowadzi postępowanie w tej sprawie. Ponadto złożył wniosek o zasądzenie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu, bowiem nie zostały one zapłacone w całości ani w części.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
Cofnięcie skargi zasadniczo prowadzi do umorzenia postępowania, o ile nie zmierza do obejścia prawa lub nie spowoduje, że utrzymany zostanie w mocy akt lub czynność, dotknięte wadą nieważności. Jednakże ocena w tym zakresie możliwa jest jedynie wówczas, gdy sama skarga jest dopuszczalna.
Stosownie do treści art. 3 § 1 i 2 powołanej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, która obejmuje orzekanie m.in. w sprawach skarg na:
1. decyzje administracyjne,
2. postanowienia wydawane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowania rozstrzygające sprawę co do istoty,
3. postanowienia wydawane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie,
4. inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa,
4a.pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach,
5. akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej,
6. akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej,
7. akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego,
8. bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.