Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Piotr Borowiecki po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. Z. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu podania p o s t a n a w i a: - odrzucić skargę -
Pismem z dnia 8 września 2017 r. S. Z. (dalej także: "skarżąca" lub "strona skarżąca") wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie zwrotu podania z dnia 17 lipca 2017 r. dotyczącego stwierdzenia nieważności decyzji Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji.
W odpowiedzi na skargę Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm. - dalej jako: "p.p.s.a."), skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
Przepis art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. stanowi, iż sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne.
W niniejszej sprawie przedmiotem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie jest postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2017 r., nr [...], wydane na podstawie przepisu art. 66 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r., poz. 23 ze zm. - dalej: "k.p.a.").
W tym miejscu należy wyjaśnić, że z dniem 1 czerwca 2017 r. zmianie uległ przepis art. 52 § 3 p.p.s.a., w konsekwencji czego jego obecne brzmienie jest inne, aniżeli obowiązujące w dniu wydania zaskarżonego do Sądu postanowienia, i stanowi, że jeżeli stronie przysługuje prawo do zwrócenia się do organu, który wydał decyzję, z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy, strona może wnieść skargę na tę decyzję bez skorzystania z tego prawa. Oznacza to, że ustawodawca dał wybór sposobu zaskarżenia, poprzez albo złożenie do organu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, albo wniesienie skargi do Sądu.
Uznać należy jednakże, że powyższe uprawnienie przysługuje tylko i wyłącznie w stosunku do decyzji, natomiast w niniejszej sprawie mamy do czynienia z postanowieniem. W tej sytuacji, stwierdzić trzeba, że jedyną drogą zaskarżenia spornego postanowienia było, podobnie jak przed dniem 1 czerwca 2017 r., złożenie do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, zgodnie z art. 144 k.p.a. w zw. z art. 127 § 3 k.p.a.
Jednocześnie, wskazać należy, że w kwestionowanym postanowieniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2017 r. organ ten zawarł błędne pouczenie o przysługującym stronie skarżącej prawie wniesienia skargi do sądu administracyjnego lub wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, co - w ocenie Sądu - nie ma jednak wpływu na ocenę dopuszczalności złożonej skargi.
Niemniej, warto zauważyć, iż powyższa okoliczność (vide: błędne pouczenie zawarte w treści zaskarżonego postanowienia) może być przedmiotem ewentualnych rozważań przy rozpoznawaniu wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia właściwego środka zaskarżenia, o ile stosowny wniosek zostanie złożony przez stronę skarżącą.
Zgodnie bowiem z treścią art. 112 k.p.a., błędne pouczenie w decyzji co do prawa odwołania lub skutków zrzeczenia się odwołania albo wniesienia powództwa do sądu powszechnego lub skargi do sądu administracyjnego nie może szkodzić stronie, która zastosowała się do tego pouczenia.
Biorąc powyższe pod uwagę, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie - działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 p.p.s.a. - orzekł, jak w sentencji postanowienia.