Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Marcinkowska po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K.J. o uzupełnienie postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 listopada 2017 r., sygn. akt II SA/Wa 1889/17 w sprawie ze skargi K. J. na pismo Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie przekazania odwołania do organu właściwego postanawia: - odmówić uwzględnienia wniosku o uzupełnienie postanowienia -
Postanowieniem z dnia 29 listopada 2017 r., sygn. akt II SA/Wa 1889/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę K. J. na pismo Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie przekazania odwołania do organu właściwego.
W dniu 8 grudnia 2017 r. skarżący złożył wniosek o uzupełnienie powyższego postanowienia. We wniosku tym wskazał, że wnosi o uzupełnienie powyższego postanowienia "o zakres pominięty i niezasadnie nierozpoznany, zatem nie możliwy do zaskarżenia kasacyjnego, a w związku z zarzutami nierozpoznanymi, jak wynika z przepisów prawa, możliwym dla uzupełnienia."
Skarżący podniósł, że: "W zakresie orzeczenia sąd odrzucił skargę, lecz nie została ona rozpoznana i orzeczona co do istoty, zgodnie z wymaganiami prawnymi, albowiem, nawet w sytuacji niezaskarżalności odrębnej, to działanie organu prawnie wadliwe, nie zmierzające do rozpoznania sprawy zgodnie z nakazami prawa i jej załatwienia dla danej instancji, stanowi o stanie bezczynności organu administracji państwa, co kreuje konstytutywny obowiązek sądu wydania orzeczenia uzupełniającego na podstawie art. 149 ppsa, zgodnie z wykładnia prawa z I OPS 2/13 - Uchwała NSA, bowiem organ nie rozpoznał sprawy będąc do tego właściwym i zobowiązanym.
Co prawda KGP obejmuje swoim zakresem teren całego kraju, jednakże to od ustawodawcy należy określanie właściwości miejscowej i rzeczowej, a w tym przyznanie i ograniczenie uprawnień. Zatem, jeśli sprawa nie dotyczy podległości służbowej służby czynnej strony w chwili obecnej, ale sprawy ze stosunku służbowego funkcjonariusza w stanie spoczynku, nie podlegającego rozkazom, poleceniom itp. przełożonych służbowych i nie jest to sprawa bezpieczeństwa i porządku publicznego, a KGP podlega MSWiA, a równocześnie ustawodawca zakreślił dla Komendanta Głównego Policji zakaz w art. 5 ustawy o Policji korzystania w innych sprawach, niż bezpieczeństwo i porządek publiczny, to nie da się wywieść możliwości przyznania mu kompetencji, których pozbawił go wprst ustawodawca, czy kompetencje takie mogą być temu organowi przyznane przez MSWiA."
Ponadto skarżący wskazał: "Tym samym orzeczenie sądowe jest wyłącznie orzeczeniem częściowym, co należy równocześnie sprostować w zakresie zaskarżonego postanowienia i wymagalnym do uzupełnienia o zakres pominięty, a prawem wymagalny, aby postępowanie i sprawa strony mogła zostać rozpoznana niezwłocznie, bez zbędnej zwłoki i przez organ właściwy, a nie przez organ, któremu chce się przypisać uprawnienia, których pozbawia go art. 5 ustawy o Policji i poddaje organ kontroli cywilnej, tam, gdzie władcze działania, polecenia, czy rozkazy przełożonych nie maja zastosowania i nie są stawiane wyżej, niż nakazy, czy zakazy ustawowe."
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 157 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.), powoływanej dalej jako "P.p.s.a.", strona może w ciągu czternastu dni od doręczenia wyroku z urzędu - a gdy wyroku nie doręcza się stronie od dnia ogłoszenia - zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu.