Starszy Referendarz sądowy Lucyna Picho Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego K. K. o przyznanie wynagrodzenia za udzieloną pomoc prawną z urzędu w sprawie ze skargi G. L. na postanowienie Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu wniosku wobec nieuiszczenia opłaty skarbowej p o s t a n a w i a przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego K. K. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 221,40 (dwieście dwadzieścia jeden 40/100) złotych, w tym tytułem opłaty kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych, tytułem 23% podatku od towarów i usług kwotę 41,40 (czterdzieści jeden 40/100) złotych.
W następstwie wydanego przez referendarza sądowego postanowienia z dnia 20 stycznia 2016 r., (k-68) radca prawny K. K. została wyznaczona pełnomocnikiem z urzędu dla skarżącej (k- 78). Skutkiem powyższego wyznaczona pełnomocnik skierowała do Sądu wniosek o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej. Oświadczyła, że koszty nie zostały opłacone przez jej mocodawczynię ani w całości ani w części (por. pismo z dnia 17 lutego 2016 r.). Do wniosku dołączyła opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 listopada 2015 r. (k-83).
Wskazać należy, że jakkolwiek od dnia 1 stycznia 2016 r., stawki opłat za czynności radcy prawnego reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r., w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. 2015 poz. 1805) to jednak na mocy § 22 ww. rozporządzenia do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji. Dlatego dla wyliczania kosztów nieopłaconej pomocy prawnej w niniejszej sprawie, udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, a także stawek minimalnych opłat za czynności radcowskie należy sięgnąć do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.). Zatem wniosek o przyznanie kwoty wskazanej wyżej nie może zostać uwzględniony. W myśl § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b powołanego rozporządzenia stawki za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej - 50% stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam radca prawny w drugiej instancji - 75 % tej stawki w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
W myśl zaś § 2 ust. 3 tego rozporządzenia opłaty za czynności radcy prawnego ustanowionego z urzędu podwyższa się o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach. Ponadto stosownie do § 16 rozporządzenia wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, powinien zawierać oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części.
Z akt sprawy wynika, że wyznaczona pełnomocnik reprezentowała skarżącą i podejmowała w jej imieniu czynności już po wydaniu przez Sąd wyroku z dnia 24 listopada 2015 r. Na tym etapie sporządziła opinię z dnia 17 lutego 2016 r. o braku podstaw do sporządzenia skargi kasacyjnej. Wniosek o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zawiera ponadto oświadczenie, o którym mowa w § 20 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r.
Mając powyższe na uwadze w oparciu o powołane wyżej przepisy oraz art. 258
§ 2 pkt 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowiono jak w sentencji.