Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, - Iwona Maciejuk po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. A. o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi W. A. na decyzję Prokuratora Generalnego nr [...] z dnia [...] listopada 2009 r. w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w sprawie stwierdzenia utraty prawa do stanu spoczynku i uposażenia w stanie spoczynku postanawia - odmówić ustanowienia adwokata -
Na podstawie informacji przedstawionych przez stronę w urzędowym formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy oraz dodatkowych oświadczeniach i kserokopii wyciągu z rachunku bankowego ustalono, co następuje.
Skarżący we wspólnym gospodarstwie domowym pozostaje z żoną. Na dochód rodziny w łącznej wysokości 4217,81 zł netto miesięcznie składają się emerytury skarżącego i jego żony. Majątek stanowi, należący do żony wnioskodawcy, dom o powierzchni 110 m2, a nadto spółdzielcze prawo do lokalu o powierzchni 32,10 m2, place o powierzchni 05,ha oraz 900 m2. Skarżący posiada zasoby pieniężne w wysokości ponad 58000 zł (w dniu 9 marca 2010 r. saldo rachunku bankowego wnioskodawcy wynosiło 58941,29 zł). Stałe miesięczne wydatki stanowią: opłata za mieszkanie 392,52 zł, opłata ze energię elektryczną 204 zł, opłata za ogrzewanie gazem 789,20 zł, opłata za wodę 61,43 zł, inne opłaty 49,50 zł.
Instytucja prawa pomocy stanowi realizację konstytucyjnej zasady prawa do sądu. Prawo to powinno być przyznawane wówczas, gdy strona jest w bardzo trudnej sytuacji materialnej, a odmowa przyznania prawa pomocy uniemożliwiałaby dostęp do sądu. Prawo pomocy w zakresie częściowym, obejmującym między innymi tylko ustanowienie adwokata, przysługuje osobie fizycznej, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 i art. 245 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.)).
Na podstawie informacji przedstawionych przez wnioskodawcę stwierdzić należy, że strona nie spełnia przesłanki warunkującej ustanowienie adwokata z urzędu. Skarżący nie wykazał, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Dochód w 2-osobowym gospodarstwie domowym wynosi 4217,81 zł netto miesięcznie. Na jedną osobę w rodzinie przypada zatem 2108,90 zł netto. Uwzględniając wszystkie stałe miesięczne wydatki w łącznej wysokości 1496,65 zł (z uwzględnieniem kosztów ogrzewania w styczniu i lutym) w gospodarstwie domowym nadal pozostaje kwota ponad 2700 zł netto. Nadto, skarżący posiada oszczędności w znacznej wysokości. Na zasoby pieniężne składa się nie tylko kwota 25000 zł wskazana w urzędowym formularzu jako oszczędność, ale również pozostałe środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym, które łącznie wynoszą prawie 60000 zł. Dysponowanie środkami finansowymi we wskazanej wysokości nie pozwala przyjąć, że strona nie posiada środków na ustanowienie adwokata. Przy badaniu spełnienia przesłanki, o której mowa w art. 246 § 1 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ocenie podlega zaś wyłącznie sytuacja materialna strony. Wykazane zasoby, przy uwzględnieniu stałych miesięcznych wydatków, nie dają podstaw, aby uznać, że wnioskodawca znajduje się w trudnej sytuacji finansowej. Przed złożeniem wniosku o przyznanie prawa pomocy strona zawsze najpierw powinna wykorzystać wszystkie posiadane przez siebie środki finansowe, w tym oszczędności, celem dochodzenia praw przed sądem. Prawo pomocy powinno być zaś przyznawane wówczas, gdy strona jest w niezwykle trudnej sytuacji materialnej. Tego rodzaju przypadek nie ma miejsca w niniejszej sprawie.
Z tego względu, na podstawie art. 246 § 1 pkt 21 w zw. z art. 254 § 1 oraz art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w postanowieniu.