Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA - Adam Lipiński po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. A. o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi W. A. na decyzję Prokuratora Generalnego nr [...] z dnia [...] listopada 2009 r. w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w sprawie stwierdzenia utraty prawa do stanu spoczynku i uposażenia w stanie spoczynku postanawia - odmówić ustanowienia adwokata -
W. A. zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi na decyzję Prokuratora Generalnego nr [...] z dnia [...] listopada 2009 r. w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w sprawie stwierdzenia utraty prawa do stanu spoczynku i uposażenia w stanie spoczynku.
Pismem z dnia 4 maja 2010 r. wnioskodawca wniósł sprzeciw od postanowienia referendarza sądowego z dnia 12 kwietnia 2010 r. o odmowie ustanowienia adwokata. W uzasadnieniu podał, że ma trudności w ustanowieniu adwokata. Oświadczył, że adwokaci, do których zwracał się o udzielenie pomocy prawnej odmawiali podjęcia się prowadzenia niniejszej sprawy, powołując się na różne okoliczności. Podkreślił, że tylko z tego powodu zwrócił się do Sądu o ustanowienie adwokata z urzędu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie ustalił, że skarżący we wspólnym gospodarstwie domowym pozostaje z żoną. Łączna wysokość dochodu miesięcznego netto wynosi 4217,81 zł. Na dochód ten składa się emerytura skarżącego i jego żony. Majątek stanowi, należący do żony wnioskodawcy, dom o powierzchni 110 m2, a nadto spółdzielcze prawo do lokalu o powierzchni 32,10 m2, place o powierzchni 05,ha oraz 900 m2. Skarżący posiada zasoby pieniężne w wysokości ponad 58000 zł (w dniu
[...] r. saldo rachunku bankowego wnioskodawcy wynosiło 58941,29 zł). Stałe miesięczne wydatki stanowią: opłata za mieszkanie 392,52 zł, opłata ze energię elektryczną 204 zł, opłata za wodę 61,43 zł, opłata za ogrzewanie gazem 789,20 zł, inne opłaty 49,50 zł.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., prawo pomocy w zakresie częściowym, obejmującym między innymi tylko ustanowienie adwokata, przysługuje osobie fizycznej, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
W ocenie Sądu skarżący nie spełnia przesłanki warunkującej przyznanie prawa pomocy w żądanym zakresie. Instytucja prawa pomocy stanowi realizację konstytucyjnej zasady prawa do sądu. Prawo to powinno być przyznawane wówczas, gdy strona znajduje się w sytuacji materialnej, która uniemożliwia dostęp do sądu. Przypadek taki nie ma miejsca w niniejszej sprawie.
Skarżący nie wykazał, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Dochód w gospodarstwie domowym skarżącego, w którym pozostaje tylko z żoną, wynosi 4217,81 zł netto miesięcznie. Na jedną osobę w rodzinie przypada zatem 2108,90 zł netto. Po uwzględnieniu stałych miesięcznych wydatków (1496,65 zł) w gospodarstwie domowym nadal pozostaje kwota ponad 2700 zł netto. Niezależnie od powyższego wskazania wymaga, że wnioskodawca posiada oszczędności w znacznej wysokości. Na zasoby pieniężne składa się nie tylko kwota 25000 zł wskazana w urzędowym formularzu, ale również środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym, które łącznie wynoszą prawie 60000 zł. Wobec stwierdzenia, że sytuacja majątkowa strony pozwala na poniesienie pełnych kosztów postępowania we własnym zakresie bez uszczerbku dla utrzymania koniecznego skarżącego i rodziny brak jest możliwości przyznania prawa pomocy przez Sąd. Dysponowanie oszczędnościami we wskazanej wysokości nie pozwala przyjąć, że strona nie posiada środków na ustanowienie adwokata.
Podkreślenia wymaga przy tym, że argumenty powołane przez stronę w sprzeciwie nie mają wpływu na ocenę spełnienia ustawowej przesłanki. Ocenie Sądu podlega bowiem wyłącznie sytuacja materialna strony i możliwości płatnicze. Wykazane zasoby, przy uwzględnieniu stałych miesięcznych wydatków, nie dają podstaw, aby uznać, że wnioskodawca znajduje się w sytuacji finansowej uzasadniającej przyznanie prawa pomocy.
Niezależnie od powyższego Sąd wskazuje, że zgodnie z art. 28 ustawy z dnia
26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 146, poz. 1188 ze zm.) adwokat może odmówić udzielenia pomocy prawnej tylko z ważnych powodów, o których informuje zainteresowanego. Wątpliwości co do udzielenia lub odmowy udzielenia pomocy prawnej rozstrzyga okręgowa rada adwokacka, a w wypadkach niecierpiących zwłoki - dziekan.
Wobec twierdzeń skarżącego zawartych w sprzeciwie - wnioskodawca powinien zwrócić się do okręgowej rady adwokackiej bądź jej dziekana o zbadanie zasadności odmów konkretnych adwokatów udzielenia pomocy prawnej w niniejszej sprawie.
Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 260 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł, jak w postanowieniu.