Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Olga Żurawska - Matusiak po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. B. o wstrzymanie wykonania postanowienia Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w sprawie ze skargi M. B. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie uznania podniesionych zarzutów za nieuzasadnione postanawia: oddalić wniosek.
Pismem z 5 grudnia 2014 r. M. B. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych z [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie uznania podniesionych zarzutów za nieuzasadnione.
29 czerwca 2015 r. (data prezentaty) wpłynął do Sądu wniosek M. B. o wstrzymanie wykonania postanowienia Wojewody [...] z [...] czerwca 2013 r. nr [...] wzywającego go do opróżnienia z rzeczy i osób lokalu mieszkalnego nr [...]w budynku położonym w [...] przy ul. [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. dalej jako "P.p.s.a.") po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Zastosowany przez ustawodawcę zwrot "w granicach tej samej sprawy" należy interpretować na tle art. 3 § 2 oraz art. 134 i art. 135 P.p.s.a. Instytucja wstrzymania wykonania aktu lub czynności dotyczy, zatem tych wszystkich aktów lub czynności, które zostały wymienione w art. 3 § 2 pkt 1-7 P.p.s.a., a które mogą być przedmiotem skargi do sądu administracyjnego, tj. decyzji, postanowień oraz innych aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
Zgodnie z przedstawioną regulacją prawną wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest instytucją o charakterze wyjątkowym, stanowiącą odstępstwo od ogólnej reguły, w myśl której wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu. Zastosowanie wstrzymania wykonania skarżonego aktu może zatem nastąpić jedynie wówczas, gdy ujawnione zostaną okoliczności uzasadniające zastosowanie tej czynności procesowej.
Sąd wydając orzeczenie w przedmiocie wniosku o wstrzymanie wykonania aktu lub czynności winien oprzeć swoje rozstrzygnięcie zarówno na ocenie wniosku skarżącego, jak i materiale dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy w zakresie zbadania zaistnienia przesłanek wstrzymania wykonania. Konieczność natomiast uprawdopodobnienia okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonego aktu lub czynności spoczywa na wnioskodawcy. To na nim ciąży obowiązek przedstawienia okoliczności, które pozwolą ocenić, czy w danej sprawie zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
M. B. swój wniosek o wstrzymanie wykonania postanowienia Wojewody [...] z [...] czerwca 2013 r. uzasadnił tym, że wykonanie ww. postanowienia pozbawi skarżącego miejsca zamieszkania, gdyż nie posiada on żadnego innego lokalu mieszkalnego. Skarżący stwierdził ponadto, że z uwagi na swoje schorzenia (konieczność poddania się operacji) egzekucja nie powinna być wobec niego stosowana. Wyjaśnił, że eksmisja z lokalu mieszkalnego przy [...] w [...] może spowodować jego kalectwo. Do wniosku załączył zaświadczenie lekarskie wystawione przez lek. med. K. D. specjalistę neurologa, z którego wynika, że obecny stan zdrowia pacjenta nie pozwala na eksmisję z mieszkania.