Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Wieczorek po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. L. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] czerwca 2018 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia dopuszczenia się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania postanawia odrzucić skargę.
W piśmie z [...] października 2018 r. W. L. - skarżący w niniejszej sprawie, zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (organ) z [...] czerwca 2018 r., nr [...], stwierdzające, że Centralna Komisja Lekarska podległa ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych w Warszawie (CKL) nie dopuściła się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania w sprawie rozpatrzenia wniosku W. L z [...] lutego 2018 r. w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Skarga jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.; dalej "p.p.s.a.") kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg m.in. na: postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty (pkt 2), postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie (pkt 3), a także bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a (pkt 8).
Skarżący w niniejszym postępowaniu zarzucił CKL bezczynność (przewlekłość), a organ postanowieniem z [...] czerwca 2018 r. stwierdził brak po stronie CKL bezczynności lub przewlekłości prowadzonego z wniosku skarżącego z [...] lutego 2018 r. postępowania.
Zauważyć należy, że z dniem 1 czerwca 2017 r. weszły w życie nowelizacje ustaw - Kodeksu postępowania administracyjnego (Kpa.), jak i Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, dokonane ustawą z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2017 r. poz. 935). Na mocy tej ustawy dokonano m.in. zmiany w zakresie regulacji art. 37 Kpa., wprowadzając w § 1 tego przepisu środek zaskarżenia bezczynności i przewlekłości w postaci ponaglenia - w miejsce przewidzianego wcześniej zażalenia. Wniesienie ponaglenia w trybie art. 37 § 1 Kpa. stanowi warunek formalny do wywiedzenia skargi na bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania. Ponaglenie wywiera więc skutek wyczerpania przez stronę przysługujących jej środków zaskarżenia na gruncie Kpa. Stanowisko organu wyrażone w trybie art. 37 Kpa. przyjmuje formę postanowienia, na które nie służy zażalenie. Postanowienie wydane na podstawie art. 37 § 6 Kpa. ma charakter wpadkowy (incydentalny), nie kończy postępowania w sprawie i nie zawiera rozstrzygnięcia co do istoty sprawy. Jest to postanowienie mające na celu likwidację bezczynności (przewlekłości) organu i stanowi warunek formalny wystąpienia ze skargą do sądu administracyjnego na bezczynność (przewlekłość) (art. 52 p.p.s.a.).
Zgodnie z ugruntowanym poglądem doktryny i orzecznictwem sądów administracyjnych organ, rozpoznając ponaglenie wniesione w trybie art. 37 K.p.a., wydaje postanowienie, na które nie przysługuje zażalenie. Natomiast kontrola prawidłowości wydanego postanowienia odbywa się dopiero przy rozstrzyganiu odwołania od orzeczenia, kończącego postępowanie w danej instancji i w postępowaniu sądowym - w przypadku wniesienia skargi na rozstrzygnięcie kończące sprawę co do istoty (por. A. Wróbel, Komentarz aktualizowany do art. 111 Kodeksu postępowania administracyjnego, LEX OMEGA, wyrok NSA w Gdańsku z dnia 12 listopada 2000 r., sygn. akt II SA/Gd 1783/98, ONSA 2002, nr 1, poz. 23; postanowienie WSA w Warszawie z dnia26 marca 2018r., sygn. akt IV SAB/Wa 371/17, postanowienie NSA z dnia 8 stycznia 2016 r. sygn. akt I OSK 3350/15, postanowienie NSA z dnia 22 lutego 2017r., sygn. akt II OSK 233/17, postanowienie NSA z dnia 24 stycznia 2018. Sygn. akt II OSK 11/18). W konsekwencji zaskarżone w niniejszej sprawie postanowienie organu wydane w tym trybie nie podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego bowiem nie mieści się w katalogu spraw z art. 3 § 2 pkt 2 i 3 p.p.s.a..
W tym stanie rzeczy na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i art. 58 § 3 P.p.s.a. należało orzec jak w sentencji postanowienia.