Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Janusz Walawski (spr.) Sędzia WSA Iwona Dąbrowska Sędzia WSA Joanna Kube po rozpoznaniu w dniu 19 października 2007 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K.C. o wyłączenie sędziego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Stanisława Marka Pietrasa od orzekania w sprawie II SA/Wa 2351/06 ze skargi K.C. na postanowienie Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] września 2006 r. nr [...] w przedmiocie sprostowania oczywistej omyłki postanawia oddalić wniosek.
Wnioskiem z dnia 3 października 2007 r. K.C. zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o wyłączenie sędziego Stanisława Marka Pietrasa od orzekania w sprawie z jego skargi na postanowienie Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] września 2006 r. nr [...] w przedmiocie sprostowania oczywistej omyłki.
W uzasadnieniu wniosku skarżący wskazał, że sędzia Stanisław Marek Pietras, biorąc wcześniej udział przy rozpoznawaniu sprawy o sygn. akt II SA/Wa 649/06, stał się stroną w niniejszym postępowaniu.
W dniu 18 pażdziernika 2007 r. sędzia WSA Stanisław Marek Pietras złożył pisemne oświadczenia, że po jego stronie nie zachodzą przesłanki przewidziane w art. 18 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wyłączające go od rozpoznania sprawy o sygn. akt II SA/Wa 2351/06 oraz że nie istnieją także inne okoliczności, które mogłyby wywołać wątpliwości co do jego bezstronności. Oświadczenie to znajduje się w aktach sprawy (K-47 akt sprawy).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 18 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sędzia jest wyłączony z mocy samej ustawy w sprawach, w których jest stroną lub pozostaje z jedną z nich w takim stosunku prawnym, że wynik sprawy oddziałuje na jego prawa lub obowiązki; swojego małżonka, krewnych lub powinowatych w linii prostej, krewnych bocznych do czwartego stopnia i powinowatych bocznych do drugiego stopnia; osób związanych z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli; w których był lub jest jeszcze pełnomocnikiem jednej ze stron; w których świadczył usługi prawne na rzecz jednej ze stron lub jakiekolwiek inne usługi związane ze sprawą; w których brał udział w wydaniu zaskarżonego orzeczenia, jak też w sprawach o ważność aktu prawnego z jego udziałem sporządzonego lub przez niego rozpoznanego oraz w sprawach, w których występował jako prokurator; w których brał udział w rozstrzyganiu sprawy w organach administracji publicznej. Sędzia, który brał udział w wydaniu orzeczenia objętego skargą o wznowienie postępowania, nie może orzekać co do tej skargi (§ 3).
Stosownie do treści art. 19 powołanej ustawy, niezależnie od przyczyn wymienionych w art. 18, sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie. Wniosek o wyłączenie sędziego strona zgłasza na piśmie lub ustnie do protokołu posiedzenia w sądzie, w którym sprawa się toczy, uprawdopodabniając przyczyny wyłączenia (art. 20 § 1 cytowanej ustawy).
Powołany przepis art. 19 reguluje przypadek wyłączenia sędziego ze względu na istnienie przesłanki o tzw. względnym charakterze, a już z samej natury tej kategorii przesłanek wynika obowiązek sądu oceny konkretnej sytuacji in casu. Ustawodawca posługując się bowiem pojęciem "okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnione wątpliwości do co bezstronności", nałożył na sąd obowiązek zbadania, czy owa okoliczność rzeczywiście istnieje. Natomiast wobec braku w tej mierze kryteriów ustawowych sąd musi kierować się zasadami doświadczenia życiowego i w ich płaszczyźnie oceniać tak żądanie wyłączenia jak i okoliczności i argumenty przytoczone przez sędziego w złożonym wyjaśnieniu, mając na uwadze to, że właśnie z woli ustawodawcy (art. 21 i art. 22 § 2 ustawy) przede wszystkim do sędziego należy ocena, czy będzie mógł obiektywie i bez skrępowania rozpoznać sprawę i wydać w niej orzeczenie.