Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie: - Wojciech Wiktorowski po rozpoznaniu w dniu 16 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. M. z dnia 18 sierpnia 2010 r. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi A. M. na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia p o s t a n a w i a odmówić przyznania prawa pomocy.
Zgodnie z art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej powoływana jako ppsa), prawo pomocy przysługuje osobie fizycznej w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, zaś w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Rozpatrując wniosek o przyznanie prawa pomocy w pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że generalną zasadą postępowania sądowego jest ponoszenie kosztów związanych z udziałem w tym postępowaniu. Toteż, każda osoba wszczynająca postępowanie powinna liczyć się z koniecznością poniesienia na ten cel wydatków. Wyjątek zaś od tej zasady ustawodawca przewidział w rozdziale 3 działu V powołanej ustawy - "Zwolnienie od kosztów sądowych"- a zwłaszcza w przepisach regulujących instytucję prawa pomocy (art. 243 - 263).
Jak wynika zaś z treści powołanego art. 246 § 1 ustawy, dopiero gdy środki, którymi dysponuje skarżący okażą się niewystarczające można wystąpić o przyznanie prawa pomocy, a pomoc ta stosowana jest wobec osób nieposiadających żadnego dochodu lub oszczędności lub posiadających bardzo skromny dochód lub oszczędności, a więc wobec tych osób, które znajdują się w bardzo ciężkiej sytuacji materialnej, pozwalającej na zaspokojenie jedynie podstawowych potrzeb życiowych.
Z treści formularza wniosku A. M. i złożonych do akt dokumentów źródłowych wynika, że miesięczny dochód w jego gospodarstwie domowym, obejmującym dwie osoby, wynosi łącznie 2935,93 zł brutto/2462,70 zł netto (emerytura skarżącego i jego żony). Ze złożonych dokumentów źródłowych wynika nadto, że średnie miesięczne wydatki w gospodarstwie domowym skarżącego kształtują się na poziomie 519,27 zł, a na utrzymaniu skarżącego i jego żony nie pozostają żadne inne osoby.
Oczywistym jest, że ponoszenie kosztów postępowania i wydatków związanych z ewentualnym ustanowieniem profesjonalnego pełnomocnika zawsze powoduje określony uszczerbek utrzymania skarżącego i jego rodziny, ale nie uzasadnia to jeszcze przyznania prawa pomocy chyba, że strona wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania albo poniesienie pełnych kosztów postępowania spowoduje uszczerbek utrzymania koniecznego skarżącego i osób pozostających z nim we wspólnym gospodarstwie domowym.
W niniejszej sprawie ewentualny koszt ustanowienia radcy prawnego na tym etapie postępowania (postępowanie międzyinstancyjne i kasacyjne) w zestawieniu ze stałymi dochodami wnioskodawcy i jego żony nie daje podstaw do przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Nadto środki, którymi dysponuje wnioskodawca i jego żona mogą być wykorzystane w sposób dowolny, bowiem ze złożonych dokumentów źródłowych (v. kopia decyzji emerytalnych - w aktach sprawy) nie wynika, aby środki te podlegały zajęciu w trybie egzekucji administracyjnej, czy sądowej, a skarżący korzystając z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych nie ma obowiązku ich uiszczania, co jednocześnie zmniejsza ogólną wysokość obciążających skarżącego wydatków związanych ze sprawą z jego skargi.
Z kolei wykazane (dokumenty źródłowe - w aktach) wydatki w gospodarstwie domowym skarżącego (energia elektryczna, opłaty czynszowe, telewizja kablowa i telefon komórkowy) obejmują kwotę ok. 520 zł miesięcznie, co oznacza, że - po ich odliczeniu - wysokość środków pieniężnych wolnych do dyspozycji dwóch osób pozostających w tym gospodarstwie każdorazowo wynosi co najmniej 1943, 43 zł.
W konsekwencji oznacza to, że nawet po zwiększeniu kwoty wykazanych wydatków o pozostałe, podstawowe koszty utrzymania (żywność, odzież, czy środki czystości) skarżący w dalszym ciągu będzie w stanie pokryć koszty ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika, a pokrycie tych kosztów nie spowoduje uszczerbku utrzymania koniecznego dla niego i jego żony.
Z tych względów na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 ppsa, postanowiono jak w sentencji.