Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Janusz Walawski (spr.), Sędziowie WSA - Bronisław Szydło, - Sławomir Antoniuk, Protokolant - Aneta Duszyńska, po rozpoznaniu w dniu 5 sierpnia 2008 r. na rozprawie sprawy ze skargi R. D. na rozkaz personalny Komendanta Głównego Policji z dnia [...] marca 2007 r. Nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby w Policji postanawia - odrzucić skargę -
R. D. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na rozkaz personalny Komendanta Głównego Policji z dnia [...] marca 2007 r. nr [...], utrzymujący w mocy rozkaz personalny Komendanta Wojewódzkiego Policji w Szczecinie z dnia [...] stycznia 2007 r. nr [...] o zwolnieniu ww. ze służby w Policji. W skardze zarzucił, że zaskarżony rozkaz personalny nie został skutecznie doręczony jego pełnomocnikowi.
Zdaniem skarżącego, organ, wydając zaskarżony rozkaz, naruszył art. 6-10, art. 32-33, art. 35-37, art. 40, art. 79, art. 104-105 oraz art. 108 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.).
Skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności przedmiotowych rozkazów personalnych, ewentualnie o ich uchylenie oraz o zasądzenie na jego rzecz zadośćuczynienia w wysokości 100 tysięcy złotych, przyjęcie do służby w Policji i wypłacenie zaległego uposażenia i innych należnych świadczeń pieniężnych.
W odpowiedzi na skargę pełnomocnik organu wniósł o jej odrzucenie, gdyż jego zdaniem skarga została wniesiona z uchybieniem terminu, o którym mowa w art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). W ocenie pełnomocnika organu, zarzut podniesiony w skardze, dotyczący ustanowionego przez skarżącego pełnomocnika, nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż jego ustanowienie na zasadach pełnomocnictwa ogólnego, może być skuteczne dopiero po złożeniu przez pełnomocnika oryginału lub urzędowo poświadczonego odpisu (art. 33 § 2 Kpa). Skarżący w toku postępowania administracyjnego, zakończonego zaskarżonym rozkazem personalnym, ani razu nie informował organu o udzieleniu pełnomocnictwa, jak również nie uczyniła tego osoba wskazana w pełnomocnictwie z dnia 15 marca 2006 r., którego kserokopia została załączona do skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Wniosek organu o odrzucenie skargi jest zasadny.
Zgodnie z art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), skargę wnosi się w terminie 30 dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie.
Bezsporne jest, że zaskarżony rozkaz personalny został skierowany do skarżącego, a wobec jego nieobecności - pod adres znany organowi, jako adres do doręczeń - przesyłka ta została dwukrotnie, prawidłowo awizowana w Urzędzie Pocztowym [...]. Organ uznaje to dwukrotne awizowanie jako skuteczne, dlatego za dzień doręczenia rozkazu przyjmuje 27 kwietnia 2007 r. Skarżący natomiast uznaje, że skierowanie do niego rozkazu było nieuprawnione, gdyż już 15 marca 2006 r. ustanowił pełnomocnika do reprezentowania siebie "...we wszelkich postępowaniach administracyjnych przed organami Policji...". Rozkaz powinien, więc być skierowany - według skarżącego - do pełnomocnika.
Ocenić należy, że pełnomocnictwo, udzielone w postępowaniu administracyjnym, dla swojej skuteczności powinno być złożone do konkretnego postępowania. Nie jest więc skuteczne pełnomocnictwo złożone wcześniej, przed wszczęciem postępowania, a dodatkowo - bez żadnego związku z postępowaniem, w którym strona powołuje się na istniejące pełnomocnictwo. Organ administracji, prowadzący konkretne postępowanie administracyjne, powinien otrzymać pełnomocnictwo do akt tej konkretnej sprawy, gdyż nie można od niego wymagać, aby badał z urzędu istnienie i zakres pełnomocnictwa udzielonego w innych postępowaniach przez stronę, nawet, jeśli jest to nadal ten sam organ i ta sama strona.