Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Walawski po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. S. na orzeczenie Centralnej Komisji Lekarskiej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w W. z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia związku śmierci funkcjonariusza ze służbą w Straży Granicznej postanawia odrzucić skargę.
M. S. 22 stycznia 2016 r. wniosła skargę na orzeczenie Centralnej Komisji Lekarskiej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w W. (zwana dalej CKL) w przedmiocie ustalenia związku śmierci jej męża - funkcjonariusza Straży Granicznej, ze służbą.
W odpowiedzi na skargę organ administracji publicznej wniósł o jej odrzucenie jako niedopuszczalnej. Powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych CKL wskazała, że orzeczenia ustalające schorzenia danej osoby, ich związek ze służbą i procentowy uszczerbek na zdrowiu oraz związek śmierci ze służbą dla celów odszkodowawczych nie mają samodzielnego bytu. Tego typu orzeczenia mają wyłącznie charakter orzeczenia wstępnego, jako jedna z przesłanek ustalenia prawa do określonych świadczeń, ich zakresu i wysokości i podlegają kontroli sądów powszechnych w ramach odwołań od decyzji wydawanych w innych postępowaniach przez organy właściwe w sprawach odszkodowawczych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Tryb postępowania komisji lekarskich podległych ministrowi spraw wewnętrznych określa ustawa z dnia 28 listopada 2014 r. o komisjach lekarskich podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych (Dz. U. z 2014 r. poz. 1822).
Z art. 1 ust. 1 tej ustawy wynika, że komisje lekarskie orzekają w sprawach:
1) ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej kandydatów do służby w Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Biurze Ochrony Rządu, Centralnym Biurze Antykorupcyjnym i Służbie Więziennej;
2) oceny stanu zdrowia funkcjonariuszy służb wskazanych w pkt 1 oraz ustalenia ich zdolności fizycznej i psychicznej do służby;
4) ustalenia stopnia uszczerbku na zdrowiu funkcjonariuszy służb wskazanych w pkt 1 doznanego wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby, zwanego dalej "wypadkiem", lub choroby pozostającej w związku ze szczególnymi warunkami lub właściwościami służby (...).
Zgodnie z ugruntowanymi poglądami judykatury, orzeczenia komisji lekarskich MSW można podzielić na dwie odrębne grupy. Pierwsza z nich związana jest z ustalaniem przez komisję zdolności do służby. Oceniany jest więc stan zdrowia danej osoby na potrzeby zaliczenia jej do określonej kategorii zdolności do służby w celu przyjęcia do niej, dalszego jej pełnienia czy zwolnienia ze służby. Orzeczenia w tych sprawach są wiążące dla organu w sprawie powołania danej osoby do służby, przeniesienia funkcjonariusza na inne stanowisko służbowe, czy zwolnienia ze służby. Orzeczenia te stanowią zatem podstawę do wydania przez właściwe organy decyzji administracyjnej, na mocy której osoba jest przyjmowana do służby, przeniesiona na inne stanowisko służbowe czy też z niej zwalniana (por. art. 85 ust. 2 pkt 1, art. 97 ust. 1 pkt 1, art. 110 ust. 1 ustawy z dnia 9 kwietnia 2014 r. o Służbie Więziennej, Dz. U. z 2014 r. poz. 1415 z późn. zm.).
Drugą natomiast grupę orzeczeń wydawanych przez omawiane komisje stanowią orzeczenia, które ustalają schorzenia funkcjonariusza oraz ich związek ze służbą do celów m.in. odszkodowawczych lub rentowych, albo zaopatrzenia emerytalnego, przysługujących na podstawie innych ustaw, niż ustawa o Służbie Więziennej. Orzeczenia z tej grupy zasadniczo poddawane są kontroli sądów powszechnych w ramach rozpoznawania odwołań od decyzji o świadczeniach rentowych, emerytalnych, czy odszkodowawczych. Orzeczenia te mają wyłącznie charakter orzeczenia wstępnego, jako jedna z przesłanek ustalenia prawa do określonych świadczeń, ich zakresu i wysokości. W konsekwencji nie podlegają one zaskarżeniu do sądu administracyjnego, gdyż sprawy orzekania o inwalidztwie i związku schorzeń ze służbą nie należą do właściwości sądu administracyjnego (por. uchwałę NSA z dnia 19 stycznia 1998 r. sygn. akt OPS 8/97, wyrok NSA z dnia 30 kwietnia 2010 r., sygn. akt I OSK 93/10, wyrok NSA z dnia 29 maja 2008 r. sygn. akt II OSK 667/08, wyrok NSA z 22 lipca 2010 r., sygn. I OSK 220/10 opublik. w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych - orzeczenia.nsa.gov.pl, uchwałę SN z dnia 27 października 1999 r., sygn. akt III ZP 9/99, OSNAP i US z 2000 r., nr 5, poz.167).Skoro zatem w niniejszej sprawie Skarżąca zaskarżyła orzeczenie wydane w celu ustalenia związku śmierci funkcjonariusza Służby Więziennej doznanej wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby, to orzeczenie to należy do drugiej omawianej grupy orzeczeń, niemających samodzielnego bytu i niepodlegających kontroli sądów administracyjnych.
Z tego względu Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.), orzekł jak w sentencji.