Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Wieczorek po rozpoznaniu w dniu 3 września 2019 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku G. B. o sprostowanie uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 maja 2019 r., sygn. akt II SA/Wa 354/19 w sprawie ze skargi G.B. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lutego 2019 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania postanawia odmówić sprostowania uzasadnienia wyroku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 28 maja
2019 r. oddalił skargę G. B. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lutego 2019 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania.
Skarżący pismem z [...] lipca 2019 r. wniósł o sprostowanie uzasadnienia do ww. wyroku. Skarżący, odnosząc się do stanu faktycznego stanowiącego element sporządzonego w niniejszej sprawie uzasadnienia, stwierdził, że nieprawdą jest jakoby złożone przez niego wnioski były tożsame w zakresie podstaw prawnych i faktycznych, no co wskazał Sąd.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 144 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.; dalej p.p.s.a.), sąd jest związany wydanym wyrokiem od chwili jego ogłoszenia, a jeżeli wyrok został wydany na posiedzeniu niejawnym - od podpisania sentencji wyroku. Oznacza to, że sentencja wyroku, jak i uzasadnienie może ulec zmianie tylko w wypadkach i na zasadach przewidzianych ustawą. Możliwość taką przewiduje art. 156 § 1 p.p.s.a., w myśl którego Sąd z urzędu może sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki.
Istotą sprostowania jest wyeliminowanie błędów, o których mowa w art. 156 § 1 p.p.s.a., a które zawiera orzeczenie - jego sentencja, czy też uzasadnienie, przy czym nie może ono prowadzić do zmiany zawartego w nim rozstrzygnięcia.
W orzecznictwie wskazuje się, że sprostowanie niedokładności (nieścisłości) może obejmować właściwe oznaczenie stron, czy też dokładne wymienienie podmiotów postępowania lub pełnej ich nazwy. W zakresie błędu pisarskiego przyjmuje się, że to widoczne, wbrew zamierzeniom sądu niewłaściwe użycie wyrazu, widocznie mylna pisownia, błąd gramatyczny albo niezamierzone opuszczenie jednego lub więcej wyrazów. Przez błąd rachunkowy należy natomiast rozumieć błąd wynikający z niewłaściwego przeprowadzenia działań arytmetycznych, a w szczególności błędne zsumowanie lub odjęcie poszczególnych pozycji. Jeżeli natomiast chodzi o inne oczywiste omyłki to uznaje się, że są one zbliżone do niedokładności, błędu pisarskiego lub błędu rachunkowego, która może polegać na wadliwej nazwie orzeczenia. Nie ulega jednak wątpliwości, że w każdym przypadku oczywistość omyłki oznacza, że jest ona natychmiast rozpoznawalna i wynika jednoznacznie z treści orzeczenia. Na podstawie art. 156 § 1 p.p.s.a., sprostowaniu nie podlega natomiast mylne ustalenie faktu, chociażby zostało ono spowodowane przeoczeniem (por. postanowienie NSA z 15 września 2016 r., sygn. akt II FSK 3573/13).
Należy podkreślić, że sprostowanie w żadnym wypadku nie może prowadzić do zmiany rozstrzygnięcia. Niedopuszczalność sprostowania prowadząca do zmiany rozstrzygnięcia odnosi się zarówno do zmiany pod względem podmiotowym, jak i przedmiotowym.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy, zauważyć należy, że skarżący domaga się sprostowania uzasadnienia w zakresie jego części historycznej, w której ujęto między innymi argumentację towarzyszącą złożeniu skargi.
W ocenie Sądu, takie żądanie nie spełnia przesłanek z art. 156 § 1 p.p.s.a, bowiem w uzasadnieniu wyroku, jego części historycznej, nie występuje niedokładność mogącą podlegać sprostowaniu w oparciu o ten przepis. Twierdzenie Sądu o tożsamości sformułowanych przez skarżącego wniosków, z którym skarżący się nie zgadza, bo w jego ocenie "w swych pismach twierdził zupełnie coś przeciwnego", nie może stanowić żadnej z ww. przesłanek dających podstawę do uwzględnienia wniosku o sprostowanie, nie stoi bowiem za nim ani niedokładność, ani błąd pisarski, rachunkowy, czy inna oczywista omyłka.
Jeżeli skarżący nie zgadza się z rozstrzygnięciem Sądu, na które składa się wyrok wraz z uzasadnieniem, prawidłowość wydanego w niniejszej sprawie orzeczenia może być kwestionowana w tym zakresie jedynie poprzez wniesienie skargi kasacyjnej od wydanego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Z uwagi na powyższe Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 156 § 1 p.p.s.a., orzekł, jak w sentencji.