Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA - Ewa Pisula-Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Rady Rodziców [...] o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi Rady Rodziców [...] na uchwałę Rady Dzielnicy [...] z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie wystąpienia z inicjatywą uchwałodawczą w sprawie zamiaru likwidacji szkoły oraz zmiany obwodu szkoły postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.
Rada Rodziców [...] zwróciła się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na uchwałę Rady Dzielnicy [...] w przedmiocie wystąpienia z inicjatywą uchwałodawczą do Rady [...] w sprawie zamiaru likwidacji Szkoły Podstawowej [...] oraz zmiany obwodu Szkoły Podstawowej [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi.
Instytucja prawa pomocy pozwala na rozpoznanie sprawy przez sąd niezależnie od możliwości finansowych skarżącego. Jednak prawo pomocy nie przysługuje w przypadku, gdy skarga z oczywistych powodów jest bezzasadna, czyli w sytuacji, gdy w świetle obowiązujących przepisów prawa skarga z oczywistych względów nie może zostać uwzględniona.
Oczywista niedopuszczalność skargi do sądu administracyjnego oznacza oczywistą bezzasadność skargi w rozumieniu powołanego art. 247 ustawy, co z kolei powoduje, że skarżącemu nie przysługuje prawo pomocy (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 września 2004 r. sygn. akt. OZ 377/04, niepubl.).
Z oczywistą bezzasadnością skargi mamy do czynienia przede wszystkim wówczas, gdy obowiązujące przepisy prawa jednoznacznie wykluczają możliwość uwzględnienia żądania skarżącego. Chodzi więc o taką sytuację, w której zarówno stan faktyczny jak i prawny konkretnej sprawy nie budzi wątpliwości, co do braku szans na wydanie pozytywnego dla skarżącego rozstrzygnięcia bądź zachodzą przesłanki odrzucenia skargi (J.P.Tarno "Postępowanie przed sądami administracyjnymi. Komentarz" Warszawa 2008, s.591).
Odmienna interpretacja obowiązujących w tym zakresie przepisów prowadziłaby do nieuzasadnionego przyznawania prawa pomocy ze środków publicznych w przypadku oczywistej bezzasadności żądań podniesionych przez stronę skarżącą.
W przedmiotowej sprawie Rada Rodziców [...] wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na uchwałę Rady Dzielnicy [...] w przedmiocie wystąpienia z inicjatywą uchwałodawczą w sprawie zamiaru likwidacji szkoły oraz zmiany obwodu szkoły.
W ocenie Sądu, rozpoznanie żądania skarżącej nie należy do kompetencji sądu administracyjnego.
Właściwość rzeczowa wojewódzkich sądów administracyjnych określona jest przepisami art. 3 § 2 pkt 1-8 i art. 4 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Stosownie do art. 1 tej ustawy, normuje postępowanie sądowe w sprawach z zakresu kontroli działalności administracji publicznej oraz w innych sprawach, do których jego przepisy stosuje się z mocy ustaw szczególnych (sprawy sądowoadministracyjne).
Należy stwierdzić, że wystąpienie przez Radę Dzielnicy z inicjatywą uchwałodawczą do Rady Miasta nie jest sprawą z zakresu administracji publicznej i nie mieści się w katalogu spraw objętych kontrolą sądów administracyjnych określonych w art. 3 § 2 w/w. ustawy (nie jest aktem prawa miejscowego, ani innym aktem organów jednostek samorządu terytorialnego ich związków, niebędącym aktem prawa miejscowego, podjętym w sprawie z zakresu administracji publicznej, ani też aktem o charakterze indywidualnym, np. dotyczącym likwidacji szkoły).
Z tych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 247 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowił jak w sentencji.