Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Kania po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. C. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów postanawia: sprostować oczywistą niedokładność pisarską w sentencji wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 stycznia 2019 r. sygn. akt II SA/Wa 636/18, w ten sposób, że: w wersie 19 od góry w miejsce imienia skarżącego Z. C. wpisać imię S.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 10 stycznia 2019 r. sygn. akt II SA/Wa 636/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu skargi S. C., na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z [...] lutego 2018 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów, orzekł: o uchyleniu zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] (pkt 1 sentencji wyroku) oraz o zasadzeniu od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz skarżącego Z. C. kwoty 497 zł (słownie: czterysta dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania (pkt 2 sentencji wyroku).

Zgodnie z art. 156 § 1 i 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm., zwana dalej p.p.s.a.), Sąd może z urzędu sprostować w postanowieniu niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Sprostowanie sąd może postanowić na posiedzeniu niejawnym.

Sprostowanie wyroku nie jest ograniczone żadnym terminem. Można go dokonać w każdym czasie. Przedmiotem sprostowania może być każdy wyrok, jak również postanowienie bez względu na ich zaskarżalność, czy prawomocność. Natomiast oczywistość omyłki wyraża się w tym, że jest ona natychmiast rozpoznawalna i wynika jednoznacznie z treści orzeczenia.

W orzecznictwie przyjmuje się, iż sprostowanie niedokładności (nieścisłości) należy rozumieć jako właściwe oznaczenie strony bądź podmiotów postępowania, czy też ich pełnej nazwy.

W tym przypadku doszło do oczywistej niedokładności pisarskiej - niedokładnie określono stronę skarżącą. W sentencji (w tenor) wyroku jako skarżącego wpisano Z. C. zamiast prawidłowo S. C., który jest bezsprzecznie stroną skarżącą w niniejszej sprawie.

W związku z powyższym na podstawie art. 156 § 1 p.p.s.a. Sąd postanowił jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1