Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego J. H. z dnia 2 marca 2010 r. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi R. O. na orzeczenie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lutego 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia orzeczenia dyscyplinarnego postanawia: przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego J. H. kwotę 292,80 zł (dwieście dziewięćdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt groszy) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, w tym: tytułem opłaty kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) oraz kwotę 52,80 zł (pięćdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt groszy) tytułem 22% podatku od towarów i usług.
Postanowieniem z dnia 29 kwietnia 2010 r. referendarz sądowy odmówił przyznania radcy prawnemu J. H. wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonywane na zasadzie prawa pomocy, z uwagi na brak niebudzącego wątpliwości oświadczenia, że koszty zastępstwa procesowego nie zostały opłacone w całości lub w części.
W terminie otwartym do wniesienia środka odwoławczego, pismem z dnia 14 maja 2010 r. pełnomocnik skarżącego wniósł sprzeciw od orzeczenia referendarza.
W uzasadnieniu podkreślił, że we wniosku z dnia 3 marca 2010 r. znajdowało się prawidłowe oświadczenie. Zdaniem pełnomocnika wyrażenie "nieopłacone wynagrodzenie" przy zastosowaniu wykładni językowej oznacza, iż wynagrodzenie nie zostało opłacone i dotyczy całości wynagrodzenia. Jednocześnie pełnomocnik wniósł o przyznanie wynagrodzenia z tytułu udzielonej pomocy prawnej z urzędu skarżącemu w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, bowiem opłata nie została opłacona w całości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) - dalej ppsa, wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Stawki wynagrodzenia i zasady ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej radcy prawnego uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 z późn. zm.), zwanym dalej rozporządzeniem.
W § 14 ust. 2 rozporządzenia, zostały wskazane konkretne czynności procesowe, za które przysługuje zwrot kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.
Z § 14 ust. 2 pkt 2 lit. a rozporządzenia wynika, że zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej należy się pełnomocnikowi z urzędu, między innymi za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej oraz udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
Powyższy przepis stanowi jednocześnie, że wysokość stawki minimalnej opłaty za te czynności wynosi 100% stawki minimalnej, określonej w § 14 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia, jeżeli w drugiej instancji nie prowadził sprawy ten sam radca prawny, który brał udział w sprawie przed Sądem I instancji.
Stosownie zaś do § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c) tego rozporządzenia, stawka minimalna w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji w "innej sprawie", to jest takiej, w której przedmiotem zaskarżenia nie jest należność pieniężna, albo radca prawna nie sporządził skargi i nie brał udziału w rozprawie w sprawie skargi na decyzję lub postanowienie Urzędu Patentowego, wynosi 240 zł.
Ponadto w myśl § 2 ust. 3 rozporządzenia, opłaty za czynności radcy prawnego ustanowionego z urzędu podwyższa się o stawkę podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.