Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Grochowska - Jung po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi G. G. na orzeczenie Centralnej Komisji Lekarskiej MSW z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia związku inwalidztwa ze służbą odrzucić skargę
G. G. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na orzeczenie Centralnej Komisji Lekarskiej MSW z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia związku inwalidztwa ze służbą. W uzasadnieniu skargi skarżący zaznaczył, że skarżący powyższe orzeczenie jedynie w części dotyczącej ustalenia, iż inwalidztwo które u niego stwierdzono nie pozostaje w związku z jego służbą oraz stwierdzenie, że pozostałe schorzenia uwidocznione w rozpoznaniu skarżącego nie powodują inwalidztwa.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skarga G. G. jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), bowiem sprawa będąca przedmiotem zaskarżenia w tym zakresie nie należy do właściwości sądu administracyjnego.
Zaskarżonej orzeczenie Okręgowej Komisji Lekarskiej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Warszawie w części ustalenia związku inwalidztwa ze służbą zostało wydane na podstawie przepisów ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (tekst jednolity Dz. U. z 2015 r., poz. 900 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 29 września 2005 r. w sprawie wykazu schorzeń i chorób pozostających w związku ze służbą w Policji, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu i Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 206, poz. 1723).
Zatem w pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że komisje lekarskie, działające w sprawach funkcjonariuszy czy kandydatów do służb mundurowych, są organami administracji publicznej i swe rozstrzygnięcia podejmują w formie decyzji administracyjnych, nazywanych orzeczeniami. Orzeczenia tych komisji dzielą się na dwie zasadnicze grupy. Pierwsza z nich obejmuje kwestie zaliczenia danej osoby do określonej kategorii do służby, jak i samej zdolności do służby. Natomiast druga grupa orzeczeń to orzeczenia ustalające schorzenia danej osoby, ich związek ze służbą i stopień inwalidztwa dla celów między innymi emerytalno-rentowych. Podstawą tych orzeczeń są odrębne przepisy, m.in. cytowana powyżej ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji (...) i rozporządzenie z dnia 29 września 2005 r. Takie orzeczenia nie mają samodzielnego bytu. Są one poddawane kontroli przez sądy powszechne w ramach odwołań od decyzji wydawanych w innych postępowaniach przez organy właściwe w sprawach odszkodowawczych lub emerytalno-rentowych. Mają one wyłącznie charakter orzeczenia wstępnego, jako jedna z przesłanek ustalenia prawa do określonych świadczeń, ich zakresu i wysokości. W konsekwencji nie podlegają one zaskarżeniu do sądu administracyjnego, gdyż sprawy orzekania o inwalidztwie i związku schorzeń ze służbą nie należą do właściwości takich sądów (por. wyroki NSA z dnia 29 maja 2008 r. sygn. akt II OSK 667/08 z dnia 30 kwietnia 2010 r. sygn. akt I OSK 93/10, wyrok NSA z dnia 22 lipca 2010 r. sygn. akt I OSK 220/10 publ. w Centralnej Bazie Orzeczeń NSA, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 27 października 1999 r. sygn. III ZP 9/99, OSNP 2000/5/167, uchwała NSA z dnia 19 stycznia 1998 r. sygn. akt OPS 8/97 ONSA 1998/2/39).
Zatem skoro w niniejszej sprawie skarżący zaskarżył orzeczenie Centralnej Komisji Lekarskiej MSW tylko w zakresie ustalenia związku jego schorzeń ze służbą to orzeczenie to należy do drugiej omawianej powyżej grupy orzeczeń nie mających samodzielnego bytu i nie podlegających kontroli sądów administracyjnych.
Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 i § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.