Sprawa ze skargi na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej we Wrocławiu w przedmiocie ustalenia ilości oraz wartości sprzedaży urządzeń podlegających obowiązkowej certyfikacji oraz oznaczeniu znakiem bezpieczeństwa B
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jerzy Strzebińczyk po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2004 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A Sp. z o. o. we W. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej we Wrocławiu z dnia 8 września 2003 r. [...] w przedmiocie ustalenia ilości oraz wartości sprzedaży urządzeń podlegających obowiązkowej certyfikacji oraz oznaczeniu znakiem bezpieczeństwa B postanawia: I. umorzyć postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym; II. uiszczony przez skarżącego wpis w kwocie 11.235,30 zł zwrócić w połowie, tzn. w kwocie 5.617,65 zł.

Uzasadnienie

A Spółka z o. o. z siedzibą we W. wniosła do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu skargę na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej we W. z dnia 8 września 2003 r. (sygn. akt [...]), zawartą w protokole kontroli sporządzonym przez ten organ we wspomnianej dacie, w przedmiocie ustalenia ilości oraz wartości sprzedaży urządzeń podlegających obowiązkowej certyfikacji oraz oznaczeniu znakiem bezpieczeństwa B.

Ponieważ z odpowiedzi D. Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej we W. na skargę strony wynikało, że organ ten wydał w dniu 30 października 2003 r. formalną decyzję w tym samym przedmiocie, od której spółka A wniosła odwołanie do Głównego Inspektora Inspekcji Handlowej w Warszawie, Naczelny Sąd Administracyjny zwrócił się do skarżącej o wyjaśnienie, czy wobec faktu odwołania się od decyzji z dnia 30 października 2003 r. popiera ona nadal skargę na decyzję z dnia 8 września 2003 r., [...].

W odpowiedzi na pytanie Sądu, strona jednoznacznie oświadczyła - w piśmie datowanym na dzień 23 grudnia 2003 r. - "iż cofa skargę i wnosi o zwrot uiszczonego wpisu sądowego".

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.), z dniem 1 stycznia 2004 r. przestała obowiązywać ustawa z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, a sprawy, w których skargi zostały wniesione do NSA przed dniem 1 stycznia 2004 r., podlegają już od tej daty rozpoznaniu - zgodnie z art. 97 § 1 przytoczonych przepisów wprowadzających - przez wojewódzkie sądy administracyjne, na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), powoływanej dalej - w skrócie - jako p.s.a.

Strona cofnęła skutecznie swoją skargę, jako że nie zachodzą okoliczności, które uzasadniałyby uznanie tej czynności za niedopuszczalną w świetle art. 60 zdanie drugie p.s.a. Cofając skargę, spółka powołała się bowiem na uchwałę (określoną błędnie jako wyrok) NSA z dnia 8 września 2003 r. (OPS 2/03), w której Sąd przyjął, iż w razie wykrycia faktu sprzedaży wyrobów bez wymaganego dla nich certyfikatu i oznaczenia znakiem bezpieczeństwa, podstawy uruchomienia przez urząd skarbowy stosownych sankcji względem przedsiębiorcy nie mogą stanowić same tylko ustalenia wynikającego z protokołu kontroli, lecz wyłącznie decyzja administracyjna, wydana na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji (Dz. U. Nr 55, poz. 250 ze zm.). Ponieważ decyzja taka została wobec skarżącej wydana w dniu 30 października 2003 r., a od decyzji tej strona złożyła odwołanie, uzasadnione było cofnięcie przez stronę skargi, kwestionującej w istocie jedynie ustalenia wynikające nie z władczego rozstrzygnięcia, lecz z protokołu pokontrolnego.

W konsekwencji, na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 w związku z art. 60 p.s.a., postępowanie sądowe wszczęte skargą na decyzję "z dnia 8.09.2003 r., sygn. akt [...], zawartą w protokole kontroli" podlegało umorzeniu.

Sąd nie mógł natomiast uwzględnić w pełni wniosku skarżącej o zwrot uiszczonego przez nią wpisu. Zagadnienie to regulują obecnie przepisy art. 232 p.s.a., o charakterze bezwzględnie obowiązującym (ius cogens). Zwrot całego uiszczonego wpisu jest dopuszczalny w sytuacji, gdy pismo zostało cofnięte jeszcze przed wysłaniem odpisu skargi organowi, którego działanie lub bezczynność zostały zaskarżone (art. 232 § 1 pkt 1 p.s.a.). W rozpatrywanym przypadku spółka cofnęła skargę później (dopiero po udzieleniu odpowiedzi na skargę przez stronę przeciwną), choć jeszcze przed skierowaniem skargi na posiedzenie, w celu jej rozpoznania. Uzasadnia to jedynie zwrot równowartości połowy kwoty uiszczonej przez skarżącego tytułem wpisu (art. 232 § 1 pkt 2 p.s.a.) i tak też Sąd był zobowiązany orzec.

Strona 1/1