Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Siedlecka po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J.Ł. na niewykonanie przez Starostę T. wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 13 listopada 2014 r., sygn. akt II SAB/Wr 74/14 postanawia 1. odrzucić skargę; 2. zwrócić uiszczony wpis w kwocie 100 (słownie: sto) złotych.
W imieniu J. Ł. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na niewykonanie przez Starostę T. wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 13 listopada 2014 r., sygn. akt II SAB/Wr 74/14 złożył r.pr. P.F. .
Pismem z dnia 18 maja 2015 r. wezwano stronę skarżącą do usunięcia w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi jej braków formalnych przez złożenia pełnomocnictwa procesowego do działania w imieniu skarżącego przed wojewódzkim sądem administracyjnym lub przed sądami administracyjnymi lub uwierzytelnionego odpisu pełnomocnictwa.
Powyższe wezwanie doręczono pełnomocnikowi skarżącego w dniu 21 maja 2015 r., a zatem zakreślony termin do usunięcia braków formalnych upłynął wraz z dniem 28 maja 2015 r. (tj. czwartek).
W zakreślonym terminie nie przedłożono wymaganego pełnomocnictwa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - zwanej dalej jako p.p.s.a.) Sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w terminie braków formalnych skargi.
Przepis zaś z art. 58 § 3 p.p.s.a. stanowi, że Sąd odrzuca skargę postanowieniem, a odrzucenie skargi może nastąpić na posiedzeniu niejawnym.
W rozpoznawanej sprawie, wbrew prawidłowemu i jednoznacznie sformułowanemu wezwaniu, pełnomocnik strony skarżącej nie uzupełnił braku formalnego skargi przez złożenie do akt sprawy pełnomocnictwa procesowego do działania w imieniu J. Ł. przed wojewódzkim sądem administracyjnym lub przed sądami administracyjnymi. Tym samym złożona w jego imieniu skarga podlegała odrzuceniu, co też orzeczono w pkt I sentencji postanowienia, kierując się dyspozycją z art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. Natomiast rozstrzygnięcie zawarte w pkt. II znajduje swoje uzasadnienie w treści art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a. obligującym Sąd do zwrotu z urzędu całego uiszczonego wpisu od pisma odrzuconego.