Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym Przewodniczący: Sędzia NSA Zygmunt Wiśniewski po rozpoznaniu w Wydziale II w dniu 15 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D.W. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi D.W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie pozytywnego zaopiniowania z urzędu wstępnego projektu podziału nieruchomości postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
Zaskarżonym postanowieniem utrzymano w mocy postanowienie Prezydenta W. z dnia [...] r. nr [...] o wyrażeniu opinii w przedmiocie zgodności proponowanego podziału nieruchomości położonych we W., oznaczonych geodezyjnie jako działki nr 11/2 i nr 11/4, AM-14, obręb Z., z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu D.W. - właściciel z jednej z ww. nieruchomości - wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia, ale także o wstrzymanie jego wykonania. Zdaniem skarżącego wykonanie postanowienia spowoduje oczywistą niepowetowaną szkodę, jak również nieodwracalne skutki prawne. Skarżący wskazał, że w orzecznictwie sądowym przyjmuje się, że rozpoznając wniosek sąd powinien rozstrzygnięcie oprzeć zarówno o wniosek, jak i o materiał dowodowy zgromadzony w aktach sprawy i ocenić, czy występują przesłanki do wstrzymania wykonania aktu. W ocenie skarżącego materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, że zaskarżone postanowienie jest wadliwe. Za wstrzymaniem wykonania postanowienia przemawia też - zdaniem skarżącego - okoliczność, że organ może wydać decyzję o podziale nieruchomości, co wywoła po stronie skarżącego "wielkie straty gospodarcze" związane z niemożliwością podjęcia "planowanych przedsięwzięć".
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:
Na wstępie należy zauważyć, że zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a., sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Zdaniem sądu z art. 61 § 3 p.p.s.a. wynika, iż wstrzymanie wykonalności aktu przez sąd administracyjny następuje zawsze na wniosek strony, a zatem wykazanie, że istnieją pozytywne przesłanki, od których ustawa uzależnia wstrzymanie wykonania aktu, spoczywa na stronie składającej taki wniosek. Nie jest zatem zasadny wniosek o wstrzymanie wykonalności aktu, w którym strona nie wskazuje, jakie szkody wystąpią w razie wykonania tego aktu, czy też jakie nieodwracalne skutki wykonanie aktu spowoduje, oraz nie uzasadnia swojego stanowiska uprawdopodabniając te okoliczności. Uzasadnienie takiego wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie skarżonego aktu lub czynności jest zasadne w stosunku do wnioskodawcy. Jego stwierdzenia powinny zostać poparte dokumentami, zwłaszcza dotyczącymi jego sytuacji finansowej i majątkowej (zob. postanowienie NSA z dnia 15 września 2010 r., II FSK 1837/10, Orzeczenia.nsa.gov.pl). Wymaganiom w tym zakresie wniosek złożony przez stronę skarżącą nie odpowiada.
Jedyną okolicznością, którą strona w istocie omówiła we wniosku jest to, że organ po wydaniu zaskarżonego postanowienia może wydać decyzję o podziale nieruchomości. Jednak podniesienie tego argumentu również nie mogło skutkować uwzględnieniem wniosku.