Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Władysław Kulon po rozpoznaniu w Wydziale II w dniu 10 września 2019 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. W. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi D. W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie zaopiniowania wstępnego projektu podziału nieruchomości postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
W dniu 6 czerwca 2019 r. wpłynęła do Sądu skarga D. W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia
[...] r., nr [...] w przedmiocie zaopiniowania wstępnego projektu podziału nieruchomości.
W skardze tej strona wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia, z uwagi iż jego wykonanie spowoduje oczywistą niepowetowaną szkodę, jak również nieodwracalne skutki prawne. Ponadto skarżący wskazał, że przez wykonanie postanowienia może nastąpić wydanie decyzji o podziale nieruchomości i w konsekwencji skarżący poniesie straty gospodarcze, związane w szczególności z niemożnością podjęcia planowanych przedsięwzięć gospodarczych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje.
W myśl art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.; dalej: "p.p.s.a."), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu.
Stosownie do art. 61 § 3 p.p.s.a. po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Wstrzymanie wykonania aktu lub czynności traci moc z dniem wydania przez sąd orzeczenia uwzględniającego skargę bądź uprawomocnienia się orzeczenia oddalającego skargę (art. 61 § 6 p.p.s.a.).
W orzecznictwie sądowym oraz w doktrynie przesłankę wyrządzenia znacznej szkody interpretuje się jako szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie miałaby znaczenia dla skarżącego, lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu. Natomiast za trudne do odwrócenia skutki uznaje się takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (M. Jagielska, A. Wiktorowska, P. Wajda, w: R. Hauser, M. Wierzbowski (red.), Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2013, s. 364 i następne wraz z powołanym orzecznictwem).
Z akt administracyjnych sprawy wynika, że Prezydent W. postanowieniem z dnia [...] r., nr [...], pozytywnie zaopiniował proponowany przez Gminę Miejską W., podział nieruchomości oznaczonej jako działka o nr [...], AM-[...], obręb Z. Wskazał jednocześnie, że proponowany podział jest zgodny z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w rejonie ulicy K. oraz ulicy K. we W. (uchwała nr [...] Rady Miejskiej W. z dnia [...] r.). Zaskarżonym postanowieniem organ odwoławczy utrzymał w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.