Wiesław Jakubiec - referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata L. S. o przyznanie nieopłaconych w całości kosztów pomocy prawnej w sprawie ze skargi J.W. na decyzję Wojewody D. z dnia... w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę dla inwestycji obejmującej przebudowę lokalu mieszkalnego postanawia: przyznać adwokatowi L. S. od Skarbu Państwa- Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu opłatę za zastępstwo prawne w wysokości 221, 40 zł (dwieście dwadzieścia jeden i 40/100 złotych), w tym 23% VAT.
Postanowieniem z dnia 9 października 2012 r. referendarz sądowy przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie ustanowienia adwokata. Na tej podstawie, po wystąpieniu Sądu do Okręgowej Rady Adwokackiej we W., na pełnomocnika skarżącego został wyznaczony w dniu 27 listopada 2012 r. adwokat L.S.
Pełnomocnik wraz z opinią o braku podstaw do sporządzenia skargi kasacyjnej pismem z dnia 12 grudnia 2012 r. wniósł o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Mając na względzie przedstawione wyżej okoliczności Sąd uznał, że pełnomocnikowi należy przyznać opłatę za zastępstwo prawne w wysokości 221, 40 zł (kwota ta zawiera podatek VAT) wyliczoną stosownie do § 19 w zw. z § 18 ust. 1 pkt 2 lit. "b" w zw. z pkt 1 lit. "c" oraz w zw. z § 2 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.) w zw. art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 w zw. z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.jedn. z 2011 r., Dz. U. Nr 177, poz.1054 ze zm.).
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym - zwanej dalej p.p.s.a. (t.jedn. z 2012 r. Dz. U. poz. 270), wyżej wskazanych przepisów oraz art. 258 § 2 pkt 8 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.