Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Gabriel Węgrzyn po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Wydziale II sprawy ze skargi B. D. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] sierpnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania odwoławczego postanawia: umorzyć postępowanie.
B. D. (dalej "skarżąca") skargą z dnia [...] X 2020 r. zakwestionowała postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. (dalej "SKO") z dnia [...] VIII 2020 r. (nr [...]) zawieszające postępowanie administracyjne w sprawie nieodpłatnego przekazania własności gruntu.
W odpowiedzi na skargę SKO wniosło o oddalenie skargi przesyłając jednocześnie wraz z aktami postanowienie SKO z dnia [...] X 2020 r. ([...]) podejmujące z urzędu zawieszone postępowanie.
Skarżąca pismem z dnia [...] XII 2020 r. oświadczyła, że podtrzymuje skargę, bowiem zawieszenie postępowania było niezgodne z prawem.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:
Jak wynika z art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 VIII 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm., dalej: "ppsa") sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania gdy postępowanie stało się bezprzedmiotowe.
Z akt postępowania administracyjnego wynika, że postanowieniem z dnia [...] X 2020 r. ([...]) SKO podjęło z urzędu zawieszone postępowanie administracyjne.
W takim stanie rzeczy zachodzi bezprzedmiotowość postępowania sądowego, o jakiej mowa w art. 161 § 1 pkt 3 ppsa. Wydanie bowiem postanowienia o podjęciu zawieszonego postępowania powoduje, że ustają skutki prawne, wynikające z wydania postanowienia o jego zawieszeniu, bez konieczności wydawania przez Sąd formalnego rozstrzygnięcia o jego uchyleniu. Podjęcie zawieszonego postępowania oznacza utratę bytu prawnego postanowienia o zawieszeniu postępowania. Sąd podziela wyrażane wielokrotnie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego stanowisko wskazujące na bezprzedmiotowość postępowania sądowego w takim przypadku (zob. na wyroki: z 31 III 2016 r., I GZ 69/16; z 6 VII 2017 r., I OZ 1092/17; z 4 XII 2014 r., II FSK 3265/14; z 2 XII 2014 r., II FSK 3266/14 - CBOSA). Wskazano tam zasadnie, że postanowienie podejmujące postępowanie niweczy (podobnie jak orzeczenie sądowe) skutki postanowienia o jego zawieszeniu. Kontrola sądowoadministracyjna ma prowadzić do przywrócenia stanu zgodnego z prawem, co w przypadku niezasadnego zawieszenia postępowania administracyjnego oznacza kontynuację tego postępowania. W przedmiotowej sprawie taki skutek wywołało postanowienie SKO podejmujące z urzędu zawieszone postępowanie odwoławcze.
Sąd zwraca także uwagę, że za potrzebą sądowej kontroli postanowienia zawieszającego postępowanie administracyjne po jego podjęciu z urzędu nie przemawiają także wymagania ewentualnego przyszłego postępowania w sprawie skargi na bezczynność lub przewlekłość z art. 3 § 2 pkt 8 ppsa. W tego rodzaju sprawach sąd administracyjny władny jest bowiem dokonać samodzielnej oceny czynności procesowych organu (w tym zawieszenia postępowania) jako przejawu przewlekłości postępowania (zob. np. wyroki NSA: z 11 VIII 2017 r., I OSK 350/17; z 16 VII 2020 r., II OSK 873/20 - CBOSA).
Mając powyższe na względzie, Sąd orzekł na zasadzie art. 161 § 1 pkt 3 ppsa.