Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zygmunt Wiśniewski po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. i R.G. na decyzję Wojewody D. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości postanawia odrzucić skargę.
Skarga do sądu administracyjnego może być skutecznie wniesiona, jeżeli odpowiada wymaganiom określonym w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Jednym z nich jest uiszczenie wpisu sądowego, zgodnie z art. 230 § 1 tej ustawy. Przepis ten stanowi, że od pism wszczynających postępowanie przed sądami administracyjnymi w danej instancji pobiera się wpis stosunkowy lub stały. Pismem tym, co wprost wynika z § 2 art. 230, jest w szczególności skarga.
W rozpatrywanej sprawie skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na decyzję Wojewody D. z dnia [...] Nr [...] wniósł adwokat B.Sz. jako pełnomocnik A. i R.G..
Zaskarżona decyzja została podjęta na podstawie art. 124 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.
Stosownie zaś do treści § 2 ust. 3 pkt 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221 poz. 2193 ze zm.) wpis stały wynosi w sprawach skarg, nieobjętych wpisem stosunkowym, z zakresu nieruchomości - 200 zł.
Z powyższego wynika zatem, że skarga wniesiona w niniejszej sprawie podlegała opłacie stałej, do uiszczenia której pełnomocnik strony skarżącej był zobowiązany przy jej wnoszeniu do Sądu. Przy czym pełnomocnik zobowiązany był uiścić wpis w wysokości 200 zł. Warunku tego jednak pełnomocnik adwokat B.Sz. nie dopełnił. Należy bowiem wskazać, że w dniu 4 września 2008 r. został wprawdzie uiszczony wpis od skargi, jednakże w niewłaściwej wysokości 100 zł.
Na podstawie art. 221 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi pisma wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego, które nie są należycie opłacone, pozostawia się bez rozpoznania albo odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty, jeżeli pismo podlega opłacie stałej. Natomiast należna opłata to nie tylko taka, która została uiszczona przez pełnomocnika będącego adwokatem lub radcą prawnym w terminie 30 dni od daty doręczenia skarżącym zaskarżonej decyzji, ale i we właściwej wysokości.
Stąd też wniesioną skargę należało uznać za niedopuszczalną i jako taką odrzucić po myśli art. 221 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji postanowienia.