Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Halina Filipowicz-Kremis po rozpoznaniu w dniu 3 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Wydziale II sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Ś. na uchwałę Rady Miejskiej w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasad gospodarowania lokalami użytkowymi stanowiącymi własność Gminy S. postanawia: sprostować z urzędu uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 14 listopada 2018 r. sygn. akt II SA/Wr 627/18 w ten sposób, że w zdaniu pierwszym na stronie dziewiątej wyrazy "nie znaczenia" zastępuje się wyrazami "nie podlegało badaniu", wyraz "zżarcia" zastępuje się wyrazem "zawarcia" oraz po wyrazie "ale" dodaje się wyraz "i".
Zgodnie z art. 156 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm., dalej: p.p.s.a.), sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Sprostowania sąd może dokonać na posiedzeniu niejawnym (art. 156 § 2 p.p.s.a.).
Istotą sprostowania jest wyeliminowanie błędów, o których mowa w art. 156 § 1 p.p.s.a., a które zawiera orzeczenie - jego sentencja, czy też uzasadnienie, przy czym nie może ono prowadzić do zmiany zawartego w nim rozstrzygnięcia.
W zdaniu pierwszym na stronie dziewiątej wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 14 listopada 2018 r. sygn. akt II SA/Wr 627/18, na skutek oczywistej omyłki pisarskiej błędnie wpisano "zżarcia umów" zamiast prawidłowo "zawarcia umów". Błąd ten miał charakter oczywistej omyłki, którą należało sprostować, na podstawie art. 156 § 1 i § 2 p.p.s.a. Ponadto, w tym samym zdaniu wyrazy "nie znaczenia" zastąpiono wyrazami: "nie podlegało badaniu", a po wyrazie "ale" dodano wyraz "i". Błędy te mają charakter niedokładności, które podlegają sprostowaniu w tym samym trybie. W konsekwencji sprostowania zdanie pierwsze na stronie dziewiątej otrzymuje brzmienie: "Dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy nie podlegało badaniu, czy w praktyce doszło do zawarcia umów na jej podstawie, ale i ta okoliczność pozostaje bez znaczenia dla ostatecznego wyniku postępowania.".
Sąd, mając powyższe na względzie, na podstawie art. 156 § 1 i § 2 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji.