Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Palus po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Wojewody Dolnośląskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Twardogórze z dnia 31 marca 2011 r. Nr VII.31.2011 w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu działki 351/2, AM-1, położonej w obrębie Drogoszowice postanawia umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne zawieszone postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 11 października 2011 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wskazanym w sentencji postanowieniem z dnia 11 października 2011 r., na zgodny wniosek stron, w oparciu o art. 126 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.); dalej: p.p.s.a., zawiesił postępowanie w sprawie ze skargi Wojewody Dolnośląskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Twardogórze z dnia 31 marca 2011 r. Nr VII.31.2011 w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu działki 351/2, AM-1, położonej w obrębie Drogoszowice. Jednocześnie w niniejszym postanowieniu Sąd poinformował strony, że postępowanie zostanie umorzone, jeżeli w ciągu trzech lat od daty zawieszenia żadna ze stron nie złoży wniosku o jego podjęcie.
W powyższym terminie żadna ze stron nie złożyła wniosku o podjęcie zawieszonego postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 130 § 1 p.p.s.a. sąd umarza postępowanie zawieszone na zgodny wniosek stron, jak również z przyczyn wskazanych w art. 125 § 1 pkt 3, jeżeli wniosek o podjęcie postępowania nie został zgłoszony w ciągu trzech lat od daty postanowienia o zawieszeniu. Ponadto sąd umorzy postępowanie w razie stwierdzenia braku następcy prawnego strony, która utraciła zdolność sądową, a w każdym razie po upływie trzech lat od daty postanowienia o zawieszeniu z tej przyczyny.
Skoro zatem Sąd stwierdził, że w ciągu trzech lat od daty wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania żadna ze stron nie zgłosiła wniosku o jego podjęcie, na podstawie cytowanego powyżej przepisu prawa, podlegało ono umorzeniu, o czym orzeczono w sentencji postanowienia.