Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Władysław Kulon po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Gminy O. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Gminy O. na decyzję Wojewody D. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za przejęcie z mocy prawa pod drogę publiczną nieruchomości postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Gmina O. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na decyzję Wojewody D. z dnia [...] r. w przedmiocie ustalenia odszkodowania za przejęcie z mocy prawa pod drogę publiczną nieruchomości.
W petitum skarżąca wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji "jako bezzasadnej merytorycznie do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy na skutek złożonej skargi". Dodała, że wstrzymanie wykonania decyzji pozwoli na rozpoznanie skargi bez uszczerbku majątkowego Gminy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl zasady wyrażonej w art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.), zwanej dalej - skrótowo - "p.p.s.a.", wniesienie skargi (sprzeciwu) nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, stosownie do treści art. 61 § 3 p.p.s.a., Sąd na wniosek strony może wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, będących przedmiotem zaskarżenia, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego, wyrażonym m.in. w postanowieniu NSA z dnia 20 grudnia 2004 r. (sygn. akt GZ 138/2004), podstawową przesłanką wstrzymania wykonania decyzji stosownie do treści art. 61 § 3 p.p.s.a. jest wykazanie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Oznacza to, że chodzi o taką szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Żądając wstrzymania wykonania decyzji czy postanowienia, strona skarżąca ma obowiązek wykazać istnienie konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie aktu lub czynności jest zasadne z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (por. postanowienia NSA z 14 listopada 2006 r., sygn. akt II FZ 585/06, publ. www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
Rozpoznając wniosek strony skarżącej w zakresie tak rozumianych przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej uznać należy, że nie może on zostać uwzględniony. W ocenie Sądu w realiach niniejszej sprawy wnioskodawca nie wykazała bowiem możliwości wystąpienia przesłanek wstrzymania wykonania, a dokładniej nie uzasadniła, że wykonanie zaskarżonej decyzji grozi niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Nie przedstawiono jakichkolwiek konkretnych argumentów oraz okoliczności w tym zakresie. Tymczasem aby Sąd mógł stwierdzić, czy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, wnioskodawca musi powołać się na konkretne okoliczności pozwalające wywieść, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne. Ponadto zawarte we wniosku wywody powinny zostać połączone z niezbędnym odwołaniem się do materiałów źródłowych oraz skonkretyzowanych wystarczająco okoliczności obrazujących sytuację faktyczną wnioskodawcy. Oczywiście uzasadnienie wniosku nie stanowi wymogu formalnego, lecz jego materialno - prawną argumentację. Z tego też względu jego treść nie podlega badaniu pod względem formalnym i ewentualnemu wezwaniu do jego uzupełnienia. Podlega natomiast ocenie z punktu widzenia zasadności wniosku.
Mając zatem na względzie zaistniałe w sprawie okoliczności stanu faktycznego i kierując się dyspozycją art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a, orzeczono jak w sentencji postanowienia.