Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zygmunt Wiśniewski po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu A. I. od zarządzenia referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 18 grudnia 2017 r. o pozostawieniu wniosku bez rozpoznania w sprawie ze skargi A. I. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania administracyjnego w sprawie zakończonej decyzją ostateczną o przekształceniu udziałów w prawie użytkowania wieczystego w udziały w prawie własności do nieruchomości postanawia: zaskarżone zarządzenie utrzymać w mocy.
Skarżący A. I. w skardze z dnia 6 października 2017 r. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] r., nr [...] sformułował wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
Pismem z dnia 14 listopada 2017 r. referendarz sądowy wezwał skarżącego do uzupełnienia braku formalnego wniosku o przyznanie prawa pomocy przez złożenie tego wniosku na urzędowym formularzu. W załączeniu został przesłany stosowny formularz (PPF) w celu jego czytelnego wypełnienia i odesłania do Sądu lub złożenia w biurze podawczym Sądu.
Z akt sprawy wynika, że wnioskodawca nie zareagował na doręczone w dniu
4 grudnia 2017 r. wezwanie w sposób w nim wskazany. Skarżący bowiem złożył pismo procesowe datowane na dzień 6 grudnia 2017 r., w którym ponowił swój wniosek o przyznanie prawa pomocy.
Zarządzeniem z dnia 18 grudnia 2017 r. referendarz sądowy pozostawił wniosek skarżącego bez rozpoznania, wskazując, że zgodnie z art. 257 ustawy z dnia
30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369), zwanej dalej "p.p.s.a.", wniosek o przyznanie prawa pomocy, który nie został złożony na urzędowym formularzu lub którego braków strona nie uzupełniła w zakreślonym terminie, pozostawia się bez rozpoznania.
Pismem z dnia 11 stycznia 2018 r. skarżący wniósł od powyższego postanowienia sprzeciw.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:
Na wstępie należy zauważyć, że zgodnie z art. 260 § 1 p.p.s.a. rozpoznając sprzeciw od zarządzenia i postanowień, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8, sąd wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy. W sprawach, o których mowa w § 1, wniesienie sprzeciwu od zarządzenia lub postanowienia referendarza sądowego wstrzymuje jego wykonalność. Sąd orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu (§ 2). Sąd rozpoznaje sprawę na posiedzeniu niejawnym (§ 3).
Podstawą podjęcia zakwestionowanego przez skarżącego zarządzenia referendarza sądowego są przepisy art. 257 p.p.s.a., art. 258 § 1 i § 2 pkt 6 p.p.s.a.
W ocenie Sądu zaskarżone zarządzenie referendarza sądowego z dnia
18 grudnia 2017 r. o pozostawieniu wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy jest prawidłowe.
Stosownie do postanowień art. 252 § 2 p.p.s.a. wniosek składa się na urzędowym formularzu według ustalonego wzoru.
Natomiast zgodnie z art. 257 p.p.s.a. wniosek o przyznanie prawa pomocy, który nie został złożony na urzędowym formularzu lub którego braków strona nie uzupełniła w zakreślonym terminie, pozostawia się bez rozpoznania.
W uchwale z 21 kwietnia 2008 r. (sygn. akt I OPS 1/08, publik. w: ONSAiWSA 2008 r.z. 5, poz. 74), Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że niezachowanie określonego w art. 252 § 2 p.p.s.a. wymogu złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu, jak to miało miejsce w okolicznościach niniejszej sprawy, jest brakiem formalnym, o jakim mowa w art. 49 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 257 p.p.s.a., który podlega usunięciu przez wezwanie strony do złożenia wniosku na urzędowym formularzu, bez względu na to, czy wniosek złożyła osoba fizyczna, czy osoba prawna lub inna jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej.
W rozpatrywanej sprawie nie ulega wątpliwości, że skarżący, mimo prawidłowo doręczonego wezwania, nie uzupełnił braków wniosku o przyznanie prawa pomocy i nie nadesłał wymaganego, uprzednio przesłanego jemu, urzędowego formularza tego wniosku "PPF".
Uwzględniając powyższe należało uznać za prawidłowe postanowienie referendarza sądowego z dnia 18 grudnia 2017 r. i na podstawie art. 260 § 1 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji.