Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Siedlecka po rozpoznaniu w Wydziale II w dniu 16 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Skarbu Państwa - Starosty K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego W W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie przywrócenia terminu do wniesienia wniosku o ustalenie, że aktualizacja opłaty rocznej za grunt oddany w użytkowanie wieczyste jest uzasadniona w innej wysokości postanawia: odrzucić skargę.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. postanowieniem z dnia [...] r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku K. K., podając w podstawie prawnej "art. 58 § i 2 oraz art. 59 § 1" [tak w oryginale - przyp. sądu] Kodeksu postępowania administracyjnego w związku z art. 79 ust. 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2010 r. Nr 102, poz.651 z późn. zm.), postanowiło przywrócić wnioskodawcy termin do złożenia wniosku o ustalenie, że aktualizacja opłaty rocznej za grunt oddany w użytkowanie wieczyste dokonana przez Starostę K. trzema wypowiedzeniami z dnia [...] r. znak [...] (dotyczącymi działek nr [...]) jest uzasadniona w innej wysokości.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na opisane na wstępie postanowienie wniósł Skarb Państwa - Starosta K., zaskarżając postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. w całości. Zarzucono, że przywołane postanowienie narusza art. 58 § 1 k.p.a. poprzez niewłaściwe jego zastosowanie i art. 58 § 2 k.p.a. poprzez "niedotrzymanie 7-dniowego terminu, które miało istotny wpływ na wynik sprawy".
Odpowiadając na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. wniosło o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:
Skarga podlegała odrzuceniu, ponieważ jest niedopuszczalna. Stosownie do przepisu art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) w przypadku, gdy skarga nie należy do właściwości sądu administracyjnego, sąd ten skargę odrzuca.
Należy wskazać, że w myśl art. 3 § 2 p.p.s.a. przedmiotem skargi do sądu administracyjnego mogą być wyłącznie: 1) decyzje administracyjne; 2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty; 3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie; 4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa; 4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach; 5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej; 6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej; 7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego; 8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
Tymczasem skarga w niniejszej sprawie dotyczy postanowienia wydanego na podstawie art. 59 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r. poz. 267; dalej: k.p.a.), który w § 1 stanowi, że o przywróceniu terminu postanawia właściwy w sprawie organ administracji publicznej. Od postanowienia o odmowie przywrócenia terminu służy zażalenie. W myśl art. 59 § 2 k.p.a. o przywróceniu terminu do wniesienia odwołania lub zażalenia postanawia ostatecznie organ właściwy do rozpatrzenia odwołania lub zażalenia.