Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym Przewodniczący: Sędzia WSA Olga Białek po rozpoznaniu w Wydziale II w dniu 7 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Stowarzyszenia A. na decyzję Wojewody W. z dnia 6 listopada 1992 r. Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa użytkowania wieczystego gruntu i prawa własności budynków i budowli postanawia: odrzucić skargę.
W wykonaniu wezwania z dnia 2 października 2013 r. o sprecyzowanie jakiego aktu lub czynności dotyczy skarga wniesiona bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu przez Stowarzyszenie A. we W., występujący w imieniu strony skarżącej G. N. - prezes zarządu i L. N. - członek zarządu wskazali, że skarżą decyzję Wojewody W. z dnia 6 listopada 1992 r., nr [...], stwierdzającą nabycie z mocy prawa przez Fabrykę B. we W. prawa użytkowania wieczystego gruntu położonego we W. przy ul. Ś. [...] i prawa własności znajdujących się na nim budynków i budowli oraz uzupełniającą ją decyzję Wojewody W. z dnia 28 kwietnia 1993 r., nr [...].
Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody W. z dnia 28 kwietnia 1993 r. została zarejestrowana pod odrębną sygnaturą II SA/Wr 735/13.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje.
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego wnieść można po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu przed organem właściwym w sprawie. Przepis ten jest konsekwencją zasady dwuinstancyjności postępowania administracyjnego wyrażonej w art. 15 Kodeksu postępowania administracyjnego. Oznacza to, że decyzja wydana przez organ I instancji nie może być samodzielnym przedmiotem skargi do sądu administracyjnego - skarżący zobligowany jest do uprzedniego wyczerpania środków zaskarżenia (wniesienia odwołania), a przedmiotem skargi może być rozstrzygnięcie organu II instancji wydane w wyniku rozpoznania tego środka zaskarżenia.
W tym stanie rzeczy skargę na opisaną wyżej decyzję Wojewody Wrocławskiego z dnia 6 listopada 1992 r. jako niedopuszczalną należało odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.