Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym Przewodniczący: Sędzia WSA Ireneusz Dukiel po rozpoznaniu w Wydziale II w dniu 19 lutego 2013 r. na posiedzeniu niejawnym skargi D. W., M. W., M. W. i J. W. na postanowienie Burmistrza Gminy T. z dnia 21 września 2012 r. nr [...] w przedmiocie przedłużenia terminu do załatwienia wniosku dotyczącego rozgraniczenia działek postanawia: odrzucić skargę.
Postanowieniem z dnia 21 września 2012 r. Burmistrz Gminy T., powołując w podstawie prawnej art. 35 § 3 i art. 36 w związku z art. 106 k.p.a., postanowił przedłużyć termin do załatwienia wniosku z dnia 23 sierpnia 2012 r., dotyczącego rozgraniczenia działek położonych w obrębie wsi N. D., będących przedmiotem współwłasności skarżących. W uzasadnieniu podjętego postanowienia organ administracji publicznej powołał się na konieczność zgromadzenia potrzebnej dokumentacji, której wydanie leży w kompetencji innych niż gmina organów. W pouczeniu organ administracji wskazał, że na przedmiotowe postanowienie nie przysługuje zażalenie.
Skarżący skierowanym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu za pośrednictwem Burmistrza Gminy T. pismem zatytułowanym "Zażalenie", zaskarżyli wydane przez Burmistrza Gminy T. postanowienie z dnia 21 września 2012 r., wskazując w nim, że nie wyrażają zgody na przedłużenie terminu do załatwienia sprawy.
Burmistrz Gminy T. pismem z dnia 26 października 2012 r. przekazał zażalenie na postanowienie z dnia 21 września 2012 r. do Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. wnosząc o jego oddalenie i utrzymanie w mocy ze względu na niedopuszczalności zażalenia.
Pismem z dnia 10 grudnia 2012 r. Prezes Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. przekazał zażalenie skarżących do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. W piśmie tym wskazał, że z treści zażalenia wynika, że jego adresatem nie jest Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W., lecz Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu. W związku z powyższym, Kolegium, kierując się niedwuznacznym żądaniem skarżących przekazuje zażalenie do sądu administracyjnego.
Pismem skierowanym do Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia 14 grudnia 2012 r. D. W. oświadczyła, że cofa wniosek o przekazanie sprawy do sądu i wnosi o jego rozpoznanie przez SKO we W.. Skarżąca wskazała, że zaskarżone postanowienie z dnia 21 października 2012 r. nie zawierało pouczenia i jest wydane z rażącym naruszeniem prawa z art. 141 k.p.a. w związku z art. 58 k.c.
Pismem z dnia 28 stycznia 2013 r. D. W. zwróciła się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu o zwrot akt sprawy do SKO we W. wskazując, że Burmistrz Gminy T. przekazał je do organu właściwego tj. SKO we W..
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Na wstępie należy podkreślić, że zawisła przed tut. sądem sprawa w dużej mierze została sprokurowana przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W., które jak samo to przyznało przy piśmie z dnia 10 grudnia 2012 r. wobec "niedwuznacznego żądania" zamiast przekazać skargę do Sądu administracyjnego powinno najpierw zwrócić się do skarżących o wyjaśnienie wątpliwości dotyczących adresata jak i charakteru przekazywanego pisma. Uzyskanie od skarżących stosownych wyjaśnień było tym bardziej uzasadnione jeżeli uwzględni się chociażby doświadczenia płynące z wcześniejszych spraw prowadzonych z udziałem skarżących.
W tych okolicznościach faktycznych i prawnych należy zauważyć, że przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 (dalej p.p.s.a.) nie przewidują możliwości zwrotu sprawy organowi administracji publicznej, który uznał się za niewłaściwy do jej rozpoznania. Natomiast zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., Sąd administracyjny odrzuci skargę jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.