Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Anna Sobolewska - Nazarczyk (spr.) po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. G. na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w W. w przedmiocie pomocy społecznej p o s t a n a w i a odrzucić skargę
Skarżący - J. G. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku skargę na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w W. w sprawie pomocy społecznej.
W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II WSA w Białymstoku z dnia 24 lutego 2017 r., wezwano skarżącego do wykazania, czy przed wniesieniem skargi do Sądu wyczerpał środek zaskarżenia, poprzez skierowanie do organu wyższego stopnia zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie. Powyżej opisane wezwanie zawierało pouczenie, że niezastosowanie się do niego w terminie 7 dni od dnia otrzymania spowoduje odrzucenie skargi.
W piśmie procesowym z dnia 13 marca 2017 r. (data nadania w urzędzie pocztowym) skarżący podał, że "nie otrzymał żadnego pisma od organu (...) z pouczeniem o możliwości wniesienia zażalenia lub odwołania, dlatego też nie mógł takiego zażalenia złożyć".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył co następuje.
Skarga podlegała odrzuceniu jako niedopuszczalna z racji braku wyczerpania przez skarżącego, służącego mu w postępowaniu administracyjnym środka zaskarżenia do zwalczania bezczynności (przewlekłości) organu na etapie przedsądowym.
Wymóg wyczerpania przez stronę skarżącą środków zaskarżenia służących jej w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, wynika wprost z treści art. 52 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.; dalej powoływana jako P.p.s.a.). Jak stanowi art. 52 § 2 P.p.s.a. przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. W wypadku skargi na bezczynność (przewlekłość) organu administracji, środkiem zaskarżenia na etapie postępowania administracyjnego regulowanego przepisami kodeksu administracyjnego, jest zażalenie przewidziane w art. 37 § 1 K.p.a. Służy ono na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35, w przepisach szczególnych, ustalonym w myśl art. 36 lub na przewlekłe prowadzenie postępowania do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
W piśmie z dnia 13 marca 2017 r. skarżący potwierdził okoliczność, że nie występował z zażaleniem do organu wyższego stopnia. Z akt administracyjnych nie wynika również by skarga była poprzedzona zażaleniem z art. 37 § 1 K.p.a. Powyższe skutkuje tym, że skarga do sądu administracyjnego na obecnym etapie jest niedopuszczalna i nie podlega merytorycznemu rozpoznaniu przez Sąd. Dopiero wyczerpanie środków zaskarżenia w postępowaniu administracyjnym może otworzyć skarżącemu drogę do złożenia skargi do sądu administracyjnego.
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a., Sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne.
Stosownie do powyższego Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 52 § 1 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji.