Dnia 27 listopada 2007 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Anna Sobolewska - Nazarczyk (spr.), po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2007 roku w Białymstoku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. A. D. na bezczynność Wójta Gminy Sz. w przedmiocie opinii w sprawie wstępnego podziału nieruchomości p o s t a n a w i a: odrzucić skargę.-
Pan S. A. D. wniósł skargę na bezczynność Wójta Gminy Sz. w przedmiocie opinii w sprawie wstępnego podziału nieruchomości.
W odpowiedzi na skargę Wójt Gminy Sz. wniósł o odrzucenie skargi z uwagi na nie wyczerpanie środków zaskarżenia oraz powołując się na treść przepisu art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego podniósł, iż nie upłynęły jeszcze ustawowe terminy do załatwienia sprawy.
WOJEWÓDZKI SĄD ADMINISTRACYJNY W BIAŁYMSTOKU
ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:
Skarga pana S. A. D. jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu. Podkreślić bowiem należy, że dla formalnej skuteczności wniesienia skargi do sądu administracyjnego konieczne jest wykazanie przez stronę, iż w postępowaniu administracyjnym wyczerpane zostały środki zaskarżenia służące jej w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie.
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi z dnia 30 sierpnia 2002 r. (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) skargę (w tym także skargę na bezczynność) można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich.
Wyczerpanie trybu zaskarżenia w stadium administracyjnym jest warunkiem dopuszczalności skargi (postanowienie NSA z dnia 14 marca 1999 r. w sprawie
III SA 7254/98, LEX nr 43843). Wniesienie skargi na bezczynność organu jest dopuszczalne i możliwe wówczas, gdy strona wyczerpała tryb przewidziany w art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz.U. z 2000 r., nr 98, poz. 1071 ze zm), bowiem zażalenie, o którym mowa w podanym przepisie, jest równoznaczne ze środkiem odwoławczym w rozumieniu art. 52 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i spełnia kryterium "wyczerpania środków zaskarżenia" w rozumieniu art. 52 § 2 cyt. ustawy.
Przepis art. 37 kpa wprost stanowi, iż na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 lub ustalonym w myśl art. 36 służy stronie zażalenie do organu wyższego stopnia. Zaś art. 52 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi dając definicję "wyczerpania środków zaskarżenia" stanowi, że należy pod tym pojęciem rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia taki, jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Przepis ten wyraża zasadę, że postępowanie sądowoadministracyjne nie powinno zastępować postępowania administracyjnego, a zatem nie może zostać wszczęte dopóki toczy się postępowanie administracyjne. Strony powinny dochodzić swoich praw w pierwszej kolejności w toku postępowania administracyjnego.
W sprawie niniejszej warunek wyczerpania trybu zażaleniowego przed wniesieniem skargi nie został spełniony z dwóch powodów. Po pierwsze wniosek skarżącego o wydanie opinii w sprawie wstępnego podziału nieruchomości został złożony w dniu [...] września 2007 roku (wcześniejsze zaś pismo [...] września 2007 roku). W dniu [...] października 2007 roku skarżący otrzymał od Wójta Gminy Sz. w tym zakresie odpowiedź. Do dnia zatem złożenia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ([...] października 2007 roku) nie upłynął jeszcze termin do załatwienia sprawy wynikający z art. 35 kpa. Ponadto skarżący przy tym w trakcie postępowania sądowo - administracyjnego nie wykazał, iż przed wniesieniem skargi wyczerpał środki odwoławcze tj. złożył zażalenie na niezałatwienie sprawy w ustawowym terminie.
Skład orzekający w sprawie niniejszej uznał, że wymóg art. 52 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w postaci "wyczerpania środków zaskarżenia" nie został spełniony, bo w dacie wniesienia skargi na bezczynność jakiekolwiek postępowanie zażaleniowe nie zostało wszczęte, tym bardziej kiedy nie upłynął jeszcze organowi termin do załatwienia sprawy. Skarga niniejsza jako przedwczesna, wniesiona bez wyczerpania środków zaskarżenia w postępowaniu administracyjnym była zatem niedopuszczalna. Powtórzyć należy za doktryną, że ze względu na merytoryczny, a nie formalny charakter tej kategorii przesłanek dopuszczalności wniesienia skargi (obok przesłanki właściwości rzeczowej sądu administracyjnego i legitymacji podmiotu uprawnionego) - odmiennie niż w przypadku niedochowania przez skarżącego formalnych wymogów skargi - prawo nie przewiduje możliwości konwalidacji skargi, jeżeli jest ona niedopuszczalna (vide: T. Woś i inni "Postępowanie sądowoadministracyjne" Wyd. Prawn. Lexis Nexis Warszawa 2004, str. 113).
Mając powyższe na uwadze z mocy art. 58 § 1 pkt 6 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skarga jako niedopuszczalna podlegała odrzuceniu.