Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Stanisław Prutis (spr.) po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. D. na bezczynność Starosty M. w przedmiocie składki p o s t a n a w i a odrzucić skargę
Skarżący S. D. wywiódł skargę na bezczynność Starosty M. w przedmiocie braku podjęcia uchwały dotyczącej zróżnicowania składki członkowskiej w Gminnej Spółce Wodnej "[...]" w K.
Organ w odpowiedzi na skargę wniósł o jej odrzucenie z tego powodu, że sprawa objęta skargą między tymi samymi stronami została już prawomocnie osądzona wyrokiem WSA w B. z dnia [...] lutego 2008 r. sygn. akt [...], wyrokiem z dnia [...] stycznia 2009 r. sygn. akt [...]. Nadto organ podał, że w dniu [...] kwietnia 2010 r. sygn. akt [...] WSA w B. odrzucił skargę Stanisława D. na bezczynność Starosty M.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył co następuje.
Skarga jako niedopuszczalna podlegała odrzuceniu, ale nie z przyczyn wskazanych przez organ. Podać bowiem należy, że w przypadku skargi na bezczynność organu stan bezczynności badany jest na datę orzekania przez Sąd. Dlatego też pomimo tego, że sprawa objęta skargą pomiędzy tymi samymi stronami była już prawomocnie osądzona w sprawie niniejszej nie zachodzi przypadek powagi rzeczy osądzonej.
W przypadku wniesienia skargi na bezczynność organu przedmiotem sądowej kontroli nie jest określony akt lub czynność organu administracji, lecz ich brak w sytuacji gdy organ miał obowiązek podjąć działanie w danej formie i w określonym przez prawo terminie. Dotyczy to zatem sytuacji gdy w ustalonym terminie organ ten nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, ale mimo istnienia ustawowego obowiązku nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu lub nie podjął stosownej czynności.
Celem skargi na bezczynność jest wymuszenie na organie administracji publicznej zachowań, o których stanowi art. 149 p.p.s.a. Stosownie do treści tego przepisu sąd uwzględniając skargę na bezczynność organów w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa.
Skarga na bezczynność organu winna dotyczyć konkretnego postępowania administracyjnego w indywidualnej sprawie, w której to sprawie organ z urzędu zobowiązany jest do wydania jednego z rozstrzygnięć o jakich mowa w art. 3 § 2 pkt 1 - 4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Zgodnie z treścią art. 3 § 2 pkt 8 ustawy sąd administracyjny orzeka w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1 - 4a artykułu 3 § 2 tejże ustawy, tj. decyzji administracyjnej, postanowienia wydanego w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończącego postępowanie, a także postanowienia rozstrzygającego sprawę co do istoty, jak również postanowienia wydanego w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, aktów i czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa oraz pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach. W myśl tego przepisu zaskarżenie bezczynności organu administracji publicznej jest dopuszczalne tylko w takim zakresie, w jakim dopuszczalne jest na mocy art. 3 § 2 pkt 1 - 4 ustawy zaskarżenie decyzji, postanowień oraz innych aktów i czynności.