Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący asesor sądowy WSA Elżbieta Lemańska (spr.), , po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2021 r. w Białymstoku na posiedzeniu niejawnym skargi W. P. na bezczynność Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w B. w przedmiocie przekazania odwołania p o s t a n a w i a: odrzucić skargę
W. P. złożył [...] stycznia 2021 r. skargę na bezczynność Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w B. w przedmiocie przekazania odwołania. Wyjaśnił, że decyzją z [...] października 2020 r. znak [...] Kierownik GOPS orzekł w przedmiocie prawa do świadczeń rodzinnych na troje dzieci na okres zasiłkowy 2018/2019. W dniu [...] listopada 2020 r. wniósł odwołanie. Od tej daty minęło ponad 7 dni i do dnia wniesienia skargi nie otrzymał od organu pierwszej instancji informacji o przekazaniu odwołania organowi wyższej instancji, mimo obowiązku wynikającego z art. 133 K.p.a.
Skarga została poprzedzona ponagleniem złożonym [...] grudnia 2020 r.
W odpowiedzi na skargę Kierownik GOPS wniósł o uznanie skargi za nieuzasadnioną. Wyjaśnił, że nie dysponuje aktami, które [...] listopada 2020 r. zostały przekazane wraz z odwołaniem do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. Był to okres licznych zachorowań związanych z pandemią, kierowania pracowników na kwarantanny, dlatego nie doszło do przesłania stronie informacji o przekazaniu odwołania organowi wyższej instancji, która to czynność jednak nastąpiła.
W dniu 26 lutego 2021 r. organ przesłał sądowi dowody (zwrotne potwierdzenia odbioru) przekazania odwołania do organu odwoławczego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje.
Skarga podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna.
W sprawie niniejszej przedmiotem bezczynności jest zaniechanie organu pierwszej instancji w terminowym przekazaniu odwołania do organu odwoławczego. Zgodnie z art. 133 K.p.a., organ administracji publicznej, który wydał decyzję, obowiązany jest przesłać odwołanie wraz z aktami sprawy organowi odwoławczemu w terminie siedmiu dni od dnia, w którym otrzymał odwołanie, jeżeli w tym terminie nie wydał nowej decyzji w myśl art. 132. Terminowość przekazania odwołania w tym trybie podlega kontroli sądu administracyjnego z mocy art. 3 § 2 pkt 9 P.p.s.a., zgodnie z którym kontrola działalności administracji publicznej przez sąd obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących innych niż określone w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw.
Możliwość skontrolowania, czy organ w ustawowym terminie podjął określoną, nakazaną ustawą czynność nie oznacza jeszcze, że skarga jest dopuszczalna.
Wskazać w tym miejscu należy na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego podjętą 22 czerwca 2020 r. pod sygnaturą II OPS 5/19 (dostępna na stronie orzeczenia.nsa.gov.pl), zgodnie z którą "Wniesienie skargi na bezczynność po zakończeniu przez organ administracji publicznej prowadzonego postępowania poprzez wydanie decyzji ostatecznej stanowi przeszkodę w merytorycznym rozpoznaniu takiej skargi przez sąd administracyjny w zakresie rozstrzygnięcia podjętego na podstawie art. 149 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi". W uzasadnieniu uchwały NSA wywiódł, że pogląd "sprowadzający się do dopuszczalności rozstrzygania spraw ze skarg na bezczynność w razie załatwienia sprawy administracyjnej przed wniesieniem skargi jest, w ocenie składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego, nieprawidłowy z tego podstawowego powodu, że zakończenie postępowania, którego sposób prowadzenia jest skarżony, skutkuje ustaniem stanu podlegającego kontroli sądowej tj. stanu bezczynności [...] za niedopuszczalną należy uznać skargę na bezczynność wniesioną po zakończeniu postępowania administracyjnego. Odmienne rozumowanie oznaczałoby, że środek ten zamiast w swoim celu zmierzać do likwidacji stanu bezczynności, powiązany byłby zasadniczo z celem wykraczającym poza zakres postępowania administracyjnego, a więc z dążeniem do uzyskania prejudykatu". Naczelny Sąd Administracyjny wskazał na niedopuszczalność skargi na bezczynność organu wniesionej po ostatecznym zakończeniu postępowania administracyjnego. Z uzasadnienia uchwały wynika, że kontrolowany w wyniku skargi na bezczynność stan rzeczy musi być w dacie wniesienia tej skargi aktualny nie zaś historyczny. Możliwość wniesienia skargi na bezczynność do sądu administracyjnego, z przyczyn związanych z prawną konstrukcją i istotą bezczynności, obejmuje więc przedział czasowy od zaistnienia stanu bezczynności "oprotestowanego" wniesionym ponagleniem aż do załatwienia sprawy, której bezczynność dotyczy. Zasadniczym celem skargi na bezczynność organu administracji publicznej jest bowiem usunięcie stanu bezczynności. Niedopuszczalną jest zatem skarga na bezczynność wniesiona po zakończeniu postępowania administracyjnego.