Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Janina Guść Sędziowie: Sędzia WSA Wanda Antończyk (spr.) Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz Protokolant Sekretarz Sądowy Agnieszka Bednarczyk po rozpoznaniu w Gdańsku na rozprawie w dniu 10 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi Gminnej Spółdzielni Samopomoc Chłopska na bezczynność Burmistrza w przedmiocie odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną postanawia 1. odrzucić skargę, 2. zwrócić skarżącej Gminnej Spółdzielni Samopomoc Chłopska kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu uiszczonego wpisu sądowego.
W dniu 8 stycznia 2013r. Spółdzielnia "A" w L., za pośrednictwem Burmistrza Miasta, wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, podając że wnosi skargę na podstawie art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) na naruszenie praworządności oraz słusznego interesu strony.
W uzasadnieniu skargi skarżąca podała, że w dniu 12 listopada 2012r. wniosła zażalenie do Wojewody na bezczynność Gminy Miasta L., polegającą na tym, że od dnia złożenia w grudniu 2000r. podania o zapłatę należności za zajęty pod drogę publiczną grunt, Gmina nie przyznała skarżącej odszkodowania ani nie wydała decyzji odmawiającej odszkodowania. Wojewoda przekazał zażalenie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego, które w piśmie z dnia 20 grudnia 2012r. uznało, że ww. pismo Spółdzielni nie jest wnioskiem o wypłatę odszkodowania za zajęty pod drogę publiczną grunt, ponieważ został złożony przed dniem 1 stycznia 2001r. Skarżąca podniosła, że pogląd Kolegium jest błędny. Zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 września 2009r. (sygn. akt P 33/07) decyzja wojewody wydana na podstawie art. 73 przepisów wprowadzających potwierdza wywłaszczenie konkretnej nieruchomości od dnia 1 stycznia 1999r. Skoro zatem nabycie nieruchomości przez Skarb Państwa lub jednostkę samorządu terytorialnego nastąpiło 1 stycznia 1999r., to również z tym dniem powstało prawo Spółdzielni do żądania odszkodowania. Stanowisko Kolegium, iż nie jest to wniosek o zapłatę odszkodowania za grunt zajęty pod drogę publiczną jest błędny. Powołany przepis art. 73 ust. 4 stanowi, że odszkodowanie przysługuje tylko na żądanie uprawnionej osoby. Spółdzielnia jako były właściciel występując do Burmistrza Miasta ujawniła się, domagając się wypłaty odszkodowania. Podniesiono, że wniosek z dnia 5 grudnia 2000r. stanowił dla organu obowiązek wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie ustalenia i wypłaty odszkodowania, ponieważ spełniał wszystkie warunki określone w art. 63 § 2 kpa. W myśl przepisów art. 7,8 i 9 kpa organy administracji publicznej obowiązane są podejmować wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, tak aby strona nie poniosła szkody. Wskazano, że skoro w dniu 31.12.1998r. ulica P. była ulicą powiatową a nie gminną , to Gmina Miasta L. obowiązana była uznać się za organ niewłaściwy do załatwienia sprawy i wydać stosowną decyzję. Tymczasem Gmina dotychczas żadnej decyzji nie wydała. Sposób załatwienia sprawy leży w gestii organu, a nie strony. Spółdzielnia wystąpiła do organu administracji o zapłatę za zajęty pod drogę publiczną grunt przed dniem 31.12.2005r. a więc zachowała termin z art. 73 ust. 4 i prawo do odszkodowania.
W odpowiedzi na skargę Gmina Miasta L. wniosła o oddalenie skargi.
W uzasadnieniu odpowiedzi na skargę wskazano, że Gmina Miasta L. w okresie od 2000r. do 2007r.prowadziła rokowania co do nabycia (w tym ceny) działki nr [...] należącej do skarżącej. Rokowania te miały na celu nabycie nieruchomości w trybie cywilno-prawnym. Postępowanie to nie było związane z zamiarem przejęcia nieruchomości drogowej w trybie administracyjnym przewidzianym w art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną. W pierwszym piśmie z dnia 5 grudnia 2000r. w sprawie przejęcia działki drogowej skarżąca nie wystąpiła do Gminy z żądaniem wypłaty odszkodowania na podstawie powołanego art. 73, natomiast z pisma tego wynikało, że zamiarem skarżącej jest sprzedaż działki nr [...] Gminie, według cen wzajemnie uzgodnionych. Podobne stanowisko skarżącej wynika z kolejnych pism kierowanych do Gminy. Z uwagi na to, że skarżąca nie żądała od organu rozstrzygnięcia administracyjnego, organ nie miał podstaw i nie traktował tej sprawy jako sprawy administracyjnej, która winna zakończyć się wydaniem decyzji i nie przekazywał jej do rozpoznania innemu organowi w sposób przewidziany w kpa.