Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tamara Dziełakowska po rozpoznaniu w dniu 7 stycznia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Spółdzielni A w G. na bezczynność Wojewody w przedmiocie rozpoznania odwołania w sprawie wznowienia postępowania administracyjnego postanawia odrzucić skargę.
W skardze wniesionej na bezczynność Wojewody A zarzuciła, iż organ ten w terminie określonym w art. 35 § 1 kpa nie rozpoznał odwołania wniesionego przez skarżącą w dniu 25 lipca 2007 r. od decyzji Prezydenta Miasta z dnia 5 lipca 2007 r., którą odmówiono na wniosek A wznowienia postępowania administracyjnego w sprawie pozwolenia na budowę [...] na granicy G. z S. W treści skargi skarżąca wskazała, iż przed wniesieniem skargi skorzystała ze środka prawnego przewidzianego w art. 37 kpa.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej oddalenie wywodząc, iż zwłoka w załatwieniu sprawy była usprawiedliwiona. Organ wskazał również na bezprzedmiotowość skargi z uwagi na wydanie w dniu 12 listopada 2007 r. decyzji załatwiającej sprawę.
Z akt sprawy administracyjnej wynika, iż skarżąca przed wniesieniem skargi na bezczynność Wojewody nie wnosiła zażalenia w trybie art. 37 kpa do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego. Skarżąca wnosiła wprawdzie - w trybie powyższego przepisu - zażalenie ale dotyczyło ono bezczynności organu I instancji tj. Prezydenta Miasta w rozpoznaniu wniosku A o wznowienie postępowania administracyjnego zakończonego decyzjami tego organu z dnia 30 sierpnia 2004 r. i 12 października 2006 r. w przedmiocie pozwolenia na budowę.
Na pismo Sądu zobowiązujące do wykazania, iż wniesienie skargi zostało poprzedzone zażaleniem złożonym do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego skarżąca nie udzieliła odpowiedzi we wskazanym terminie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Postępowanie przed sądami administracyjnymi regulowane jest przepisami ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.
Zgodnie z treścią art. 3 § 1 ustawy sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej. Stosownie do treści art. 3 § 2 pkt 8 ustawy skarga do sądu administracyjnego przysługuje również na bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4.
Art. 52 § 1 i 2 ustawy stanowi, że skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, przy czym przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
Wniesienie skargi na bezczynność organów dopuszczalne jest po wyczerpaniu trybu przewidzianego w art. 37 kpa.
Zgodnie bowiem z art. 37 § 1 kpa na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 lub ustalonym w myśl art. 36 stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia. Stosownie zaś do § 2 organ wymieniony w § 1, uznając zażalenie za uzasadnione, wyznacza dodatkowy termin załatwienia sprawy oraz zarządza wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych niezałatwienia sprawy w terminie, a w razie potrzeby także podjęcie środków zapobiegających naruszaniu terminów załatwiania spraw w przyszłości.
W rozpatrywanej sprawie skarga na bezczynność Wojewody w rozpoznaniu odwołania od decyzji organu I instancji powinna zostać poprzedzona wniesieniem zażalenia do organu wyższego stopnia tj. Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego. Z akt sprawy wynika, iż takie zażalenie nie zostało wniesione. Pismo skarżącej z dnia 9 lipca 2007 r. skierowane do Wojewody dotyczyło bezczynności innego organu, a mianowicie Prezydenta Miasta w załatwieniu sprawy z wniosku A o wznowienie postępowania, a nie bezczynności Wojewody, który przed wniesieniem odwołania z dnia 25 lipca 2007 r. nie mógł być jeszcze w bezczynności. W niniejszej sprawie zatem skarżąca przed wniesieniem skargi nie wyczerpała środka zaskarżenia, o którym mowa w art. 52 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, co stosownie do art. 58 § 1 pkt 6 w/w ustawy musiało skutkować odrzuceniem skargi jako niedopuszczalnej.
Na marginesie należy wskazać, iż w przypadku potwierdzenia w toku niniejszej sprawy faktu wydania przez Wojewodę w dniu 12 listopada 2007 r. decyzji załatwiającej sprawę postępowanie sądowoadministracyjne musiałoby zostać umorzone jako bezprzedmiotowe. Nie mniej jednak w pierwszej kolejności Sąd jest obowiązany zbadać warunki do wniesienia skargi. W sytuacji gdy skarga została wniesiona bez wyczerpania środka zaskarżenia, o którym mowa w art. 52 § 1 w/w ustawy podlega ona odrzuceniu niezależnie od jej bezprzedmiotowości.