Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Iwona Bogucka po rozpoznaniu w dniu 9 października 2006 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J.J. i M.J. na bezczynność Starosty Z. w przedmiocie odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość postanawia: odrzucić skargę.
Pismem z dnia [...] J.J. i M.J. wnieśli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, wskazując iż Starosta Z. pismem z dnia [...] przesunął termin ustalenia odszkodowania za nieruchomość o 3 lata. Skarżący podkreślili, że decyzja Wojewody Ś. z dnia [...] wyznaczyła Staroście termin 1 miesiąca do załatwienia sprawy odszkodowania zaś Starosta po 3 miesiącach bezczynności uznał za konieczne opracowanie operatu szacunkowego i przesunął termin załatwienia sprawy o 3 lata. Wnoszący skargę podnieśli, że pismo Starosty z dnia [...] nosi wszelkie cechy postanowienia i domagali się jego uchylenia. Zarzucili, że postępowanie toczy się od roku [...] i do chwili obecnej nie zostało zakończone. Na poparcie swych zastrzeżeń przytoczyli fragmenty z pism Wojewody Ś., który w przekonaniu skarżących wielokrotnie uznawał przewlekłość postępowania przed organem I instancji. W tym zakresie powołano się na fragmenty pism z [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...].
Na wezwanie Sądu z dnia [...] skarżący sprecyzowali, że skarga dotyczy bezczynności Starosty Powiatu Z., polegającej na niezałatwieniu sprawy odszkodowania za zabraną nieruchomość i niewydaniu w tym zakresie stosownej decyzji. W następnej kolejności Sąd wezwał skarżących do wykazania, że wniesienie skargi do sądu zostało poprzedzone wystąpieniem w trybie art. 37 k.p.a. do organu wyższego stopnia z zażaleniem na niezałatwienie sprawy w terminie. W odpowiedzi skarżący podali, że postępowanie w sprawie odszkodowania zostało wszczęte w [...]. Zażalenie na bezczynność Starosty było kilkakrotnie w przeszłości kierowane do Wojewody Ś. Wojewoda wyznaczał kolejne terminy załatwienia sprawy, które upływały bezskutecznie. O złożeniu stosownych zażaleń świadczy pismo Wojewody z [...], zawierające pouczenie o możliwości wystąpienia ze skargą na bezczynność organu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Jak wynika z akt sprawy, żądania skarżących dotyczące wypłaty odszkodowania były przedmiotem postępowań administracyjnych od roku [...]. Przedmiotem żądań skarżących była wypłata odszkodowań za rozebrane budynki, utraconą działkę nr [...], bezumowne korzystanie z działki nr [...] i zajęcie tej działki pod ulicę. Działka stanowiąca własność skarżących nie została wywłaszczona, wobec czego Starosta Z. decyzją z dnia [...] umorzył postępowanie w sprawie odszkodowania za wyburzone budynki na nieruchomości oznaczonej numerem [...], karta mapy [...] w Z. Co do części nieruchomości zajętej pod drogę powiatową stwierdzono, że odszkodowanie może być wypłacone po wydaniu decyzji o przejęciu jej na rzecz Powiatu. Rozstrzygnięcie to zostało utrzymane w mocy przez decyzję Wojewody Ś. z dnia [...]. Również w tej decyzji wskazano, że sprawa odszkodowania za część zajętą pod drogę, które może być przyznane na podstawie art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną, stanowi odrębną sprawę. Skarga na decyzję organu odwoławczego została oddalona wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 25 stycznia 2006 r., sygn. akt II SA/Gl 747/04. Również w tym wyroku Sąd potwierdził, że w stosunku do części nieruchomości zajętej pod drogę obowiązuje szczególna regulacja a postępowanie w tym zakresie zostało wszczęte w skutek przekazania sprawy Powiatowemu Zarządowi Dróg w Z.