Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Kiermaszek (spr.), po rozpoznaniu w dniu 5 sierpnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. P. na bezczynność Wojewody [...] w przedmiocie niewydania decyzji w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza granicami kraju p o s t a n a w i a 1) umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne 2) zwrócić stronie skarżącej kwotę [...] uiszczoną tytułem wpisu sądowego od skargi.
Pismem z dnia [...] r. pełnomocnik T. P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, za pośrednictwem Wojewody [...], skargę na bezczynność tego organu, polegającą na nierozpatrzeniu wniosku skarżącej o wydanie decyzji potwierdzającej jej prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez A. W. nieruchomości w miejscowości M, powiat S, województwo [...], (obecnie poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej). W skardze podniesiono, iż na skutek zażaleń (tj. pism z dnia [...] i [...] r.) złożonych w trybie art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), Minister Skarbu Państwa postanowieniem z dnia [...] r., nr [...] uwzględniając powyższe zażalenia wyznaczył Wojewodzie [...] czeromiesięczny termin na załatwienie przedmiotowej sprawy, licząc od daty otrzymania przez niego tegoż rozstrzygnięcia, tj. od dnia [...] r.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda [...] wniósł o jej oddalenie, podnosząc, iż decyzją z dnia [...] r., nr [...] odmówił skarżącej potwierdzenia prawa do rekompensaty za powołane na wstępie "mienie zaburzańskie", co w jego ocenie, czyni skargę bezprzedmiotową.
W odpowiedzi na wezwanie Sądu, w związku z wydaniem powołanego powyżej aktu w toku postępowania sądowoadministracyjnego (skargę bowiem nadano w dniu [...] r.), pełnomocnik strony skarżącej pismem z dnia [...] r. cofnął skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a., skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi zaś wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. Cofnięcie skargi należy zatem do czynności dyspozycyjnych strony i jest niedopuszczalne jedynie wówczas, gdy może wywołać skutki, o których mowa w powołanym przepisie. Zdaniem Sądu takie okoliczności w rozpoznawanej sprawie nie zachodzą. Wobec powyższego, cofnięcie skargi uznać należało za w pełni skuteczne.
W tym stanie rzeczy, Wojewódzki Sąd Administracyjny działając na mocy art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a., w myśl którego sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę, orzekł jak w sentencji postanowienia. O zwrocie uiszczonego wpisu w całości rozstrzygnięto po myśli art. 232 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a.