Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący sędzia WSA Elżbieta Kaznowska po rozpoznaniu w dniu 24 sierpnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R.K. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę [...] w przedmiocie uchylenia, w wyniku wznowienia postępowania, decyzji w sprawie pozwolenia na budowę p o s t a n a w i a odrzucić skargę.
Pismem z dnia [...] r. R.K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę [...] w przedmiocie uchylenia, w wyniku wznowienia postępowania, decyzji w sprawie pozwolenia na budowę.
Zarządzeniem z dnia 24 lipca 2015 r. zobowiązano skarżącego do wykazania, że przed złożeniem skargi wystąpił w trybie art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.), zwanej dalej k.p.a. z zażaleniem do organu wyższego stopnia nad Wojewodą [...] na przewlekłe prowadzenie postępowania przez ten organ. Na dokonanie wskazanej czynności wyznaczono termin 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi.
Powyższe wezwanie zostało skutecznie doręczone pełnomocnikowi skarżącego w dniu 3 sierpnia 2015 r.
W odpowiedzi na powyższe wezwanie pełnomocnik skarżącego nie odpowiedział na wezwanie Sądu, wniósł jedynie o cofnięcie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej zwanej p.p.s.a. dopuszczalność drogi sądowoadministracyjnej uzależniona jest od uprzedniego wyczerpania środków zaskarżenia, jeżeli służyły stronie w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Stosownie do art. 52 § 2 p.p.s.a. przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy, przewidziany w ustawie. Powołany przepis wprowadza zasadę pierwszeństwa postępowania administracyjnego w stosunku do postępowania sądowego. Z kolei w myśl art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. sąd odrzuci skargę, jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne.
Na gruncie rozpoznawanej sprawy, środkiem tego rodzaju jest zażalenie do organu wyższego stopnia na przewlekłe prowadzenie postępowania (art. 37 § 1 k.p.a.). Jak wynika z akt sprawy skarżący nie wyczerpał toku prawnego przewidzianego w procedurze administracyjnej, a mianowicie nie poprzedził skargi zażaleniem do właściwego w sprawie ministra, zgodnie z art. 17 ust. 2 k.p.a.
Na marginesie należy wskazać, że merytoryczne rozpatrzenie złożonego przez pełnomocnika skarżącego wniosku o cofnięcie skargi byłoby dopuszczalne tylko wówczas, gdyby skarga nie zawierała braku uniemożliwiającego nadanie jej dalszego biegu. Zatem badanie dopuszczalności złożonego oświadczenia o cofnięciu skargi, jak i umorzenie postępowania sądowego na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a. mogłoby mieć miejsce tylko wówczas, gdyby skarga została skutecznie wniesiona, tj. w sytuacji, w której skarga ta byłaby wolna od jakichkolwiek braków. W niniejszej sprawie nie zachodzi taka okoliczność, bowiem wezwanie Sądu do wskazania czy skarżący wystąpił z zażaleniem do organu wyższego stopnia nie przyniosło pożądanego skutku.
W tym stanie rzeczy, skoro skarga złożona została bez zachowania wymaganego prawem trybu, to skargę taką, jako niedopuszczalną należało odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 oraz art. 58 § 3 p.p.s.a.