Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Iwona Bogucka (spr.) po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. G. na bezczynność Wojewody [...] w przedmiocie wydania dokumentu stwierdzającego tożsamość w kwestii wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym postanawia oddalić wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy.
Wyrokiem z dnia 21 listopada 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę W. G. na bezczynność Wojewody [...] w przedmiocie wydania dokumentu stwierdzającego tożsamość. W związku z wnioskiem skarżącego z dnia 21 listopada 2012 r. o sporządzenie uzasadnienia tego orzeczenia został on wezwany do uiszczenia opłaty kancelaryjnej za odpis orzeczenia z uzasadnieniem w kwocie 100 (sto) złotych w terminie 7 dni pod rygorem przymusowego ściągnięcia. W terminie do wniesienia środka zaskarżenia strona wniosła zażalenie, które ostatecznie zostało oddalone postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 stycznia 2013 r., sygn. akt II OZ 28/13.
W związku z powyższym skarżący został wezwany do wykonania prawomocnego zarządzenia z dnia 22 listopada 2012 r. wzywającego do uiszczenia opłaty kancelaryjnej za odpis orzeczenia z uzasadnieniem w kwocie 100 (sto) złotych.
W odpowiedzi na powyższe wezwanie W. G. złożył pismo procesowe nadane w dniu 28 lutego 2013 r., jednak wobec niejednoznacznej treści zwrócono się do skarżącego o jego sprecyzowania w terminie 7 dni między innymi poprzez wskazanie, czy wobec przywołania tam przepisów oddziału 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z póżn. zm. - zwanej dalej p.p.s.a.) pismo to stanowi wniosek o przyznanie prawa pomocy. Do wezwania dołączono formularz PPF. W wyznaczonym terminie strona złożyła pismo z dnia 25 marca 2013 r. dołączając do niego wypełniony wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym. W przesłanym formularzu W. G. oświadczył, że nie ma obecnie stałego dochodu z uwagi wstrzymanie wypłaty renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Podał również, że nie posiada żadnych nieruchomości, oszczędności, papierów wartościowych ani też przedmiotów, których wartość przekraczałaby 3.000 euro, natomiast utrzymuje się z pożyczek udzielanych przez osoby trzecie. Na podstawie zarządzenia Sędziego sprawozdawcy skarżący został wezwany do wskazania tytułu prawnego do lokalu mieszkalnego, w którym obecnie zamieszkuje, a także do podania, kto i w jakiej wysokości ponosi wydatki związane z utrzymaniem tego lokalu. Jednocześnie wezwano stronę do udokumentowania faktu utraty prawa do świadczenia rentowego poprzez nadesłanie decyzji właściwego organu lub orzeczenia sądu, a nadto do wskazania źródeł, z których czerpie on dochody, a o ile są to pożyczki, to do przedłożenia stosownych umów lub oświadczeń pożyczkodawców o ich udzieleniu. W piśmie procesowym z dnia 22 kwietnia 2013 r. W. G. wyjaśnił jedynie, że nie mieszka już pod wcześniej wskazanym adresem, gdyż budynek ten został rozebrany, a ze względu na brak dowodu osobistego nie ma możliwości zamieszkania w innym miejscu. Dalej podniósł on zarzuty dotyczące długiego okresu prowadzenia postępowania w sprawie wydania dowodu tożsamości, na poparcie których załączono wniosek z dnia 4 grudnia 2007 r. skierowany do Urzędu Miasta w M. o wydanie dowodu osobistego.