Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Dobrowolski (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski, Sędzia WSA Artur Żurawik, Protokolant specjalista Magdalena Dąbek, po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2017 r. na rozprawie sprawy ze skargi A. S. na bezczynność Burmistrza Miasta C. w przedmiocie rozgraniczenia nieruchomości p o s t a n a w i a 1. odrzucić skargę, 2. zwrócić skarżącej kwotę 100 (sto) złotych uiszczoną tytułem wpisu od skargi.
Pismem z dnia [...] r. A. S. zam. ul. [...] w Z. złożyła do tutejszego Sądu, za pośrednictwem Burmistrza Miasta C. skargę na bezczynność tego organu w przedmiocie jej wniosku z dnia [...] r. w przedmiocie "przywrócenia punktów pomiędzy działką nr [...] i [...] a działką [...] stwierdzających stan prawny nieruchomości i określających położenie punktów granicznych i przebieg granic nieruchomości ..." . W uzasadnieniu wskazała, iż pomimo upomnień organ nie rozstrzygnął sprawy, tylko pozostawił jej pismo bez rozpoznania. W swej skardze domaga się rozpatrzenia jej wniosku z dnia [...] r. w ciągu 14 dni. Podkreśliła, że jest stroną postępowania i może domagać się czynności organu.
Odpowiadając na skargę Burmistrz Miasta C. wniósł o jej oddalenie.
W trakcie rozprawy przed tutejszym Sądem, odpowiadając na pytanie Sądu A. S. oświadczyła, że jedynym organem, do którego zwracała się w sprawie był Burmistrz Miasta C. W szczególności nie występowała z zażaleniem na bezczynność ani ponagleniem do organu wyższego stopnia w rozumieniu k.p.a.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do przepisu art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1066) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej. Z kolei zgodnie z regulacją art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 - dalej jako p.p.s.a.) kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
Uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania sąd zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa (art. 149 § 1 p.p.s.a.). Ponadto - w myśl art. 149 § 2 p.p.s.a. - sąd, w przypadku, o którym mowa w art. 149 § 1 p.p.s.a., może ponadto orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a. Natomiast w razie nieuwzględnienia skargi, sąd ją oddala (art. 151 p.p.s.a.). Zauważyć również należy, że sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 p.p.s.a.).
W świetle art. 52 § 1 p.p.s.a. skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. W świetle zaś § 2 tego artykułu przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub ponaglenie, przewidziany w ustawie.
Jak wynika z akt administracyjnych oraz złożonego przez skarżącą przed sądem oświadczenia, nie składała ona w sprawie ani zażalenia, ani ponaglenia do organu wyższej instancji. De lege lata ponaglenie takie przysługuje na mocy art. 37 § 1 k.p.a. Zatem w sprawie nie została spełniona przesłanka, o której mowa w art. 52 § 1 p.p.s.a. (nie wyczerpano środków zaskarżenia).
Biorąc pod uwagę powyższe Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, działając na postawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. skargę odrzucił a o zwrocie wpisu orzekł na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a.