Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Iwona Bogucka po rozpoznaniu w dniu 6 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J.K. i B. N. na bezczynność Starosty [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną postanawia: umorzyć postępowanie sądowe
Przedmiotem skargi J.K. i B.N. była bezczynność Starosty [...] polegająca na tym, że organ ten nie wydał decyzji ustalającej odszkodowanie za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną.
W toku postępowania sądowego ustalono, że w dniu [...] r. Starosta [...] wydał decyzję nr [...] w której ustalił odszkodowanie dla J.K. i B. N. Skarżący, w piśmie procesowym z dnia [...] r. oświadczyli, że pomimo faktu wydania wspomnianej decyzji podtrzymują swoja skargę, domagając się stwierdzenia przewlekłości i naruszenia przepisów prawa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Przepis art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku-Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm. zwaną dalej P.p.s.a.) daje sądowi możliwość umorzenia postępowania, gdy stanie się ono bezprzedmiotowe.
W rozpoznawanej sprawie, bezczynność będąca przedmiotem skargi ustała w wyniku wydania przez organ decyzji. Tym samym brak jest podstaw do kontynuowania postępowania w tym zakresie, gdyż jest ono bezprzedmiotowe. Skarżącym należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 149 P.p.s.a. Sąd uwzględniając skargę na bezczynność organów w sprawach, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 1 - 4 zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Skoro Starosta [...] wydał wspomnianą wyżej decyzję z dnia [...] r., to nie można nałożyć nań obowiązku o którym mowa w art. 149 P.p.s.a., a tym samym postępowanie sądowe należy umorzyć.
Mając powyższe na względzie, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 i § 2 P.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.