Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Matan, po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. C. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta Miasta R. w przedmiocie postępowania skargowego dotyczącego bezpieczeństwa ruchu drogowego w mieście p o s t a n a w i a odrzucić skargę.
Pismem dnia 21 grudnia 2017 r. J. C. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta Miasta R. w zakresie postępowania skargowego dotyczącego bezpieczeństwa drogowego w mieście.
W odpowiedzi na skargę Prezydent Miasta R. wniósł o jej odrzucenie ewentualnie oddalenie wyjaśniając jednocześnie, że postępowanie w sprawie zostało wszczęte pismem skarżącego z dnia [...] r., w którym wniósł on skargę do Prezydenta Miasta na brak właściwej reakcji funkcjonariuszy miejskich na fakt zaistnienia poważnego zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego w mieście. Pismo to zostało zakwalifikowane przez organ jako skarga na podległych Prezydentowi pracowników. W toku postępowania skarżący domagał się jednocześnie wdrożenia procedur, które wyeliminują zagrożenia w ruchu drogowym w przyszłości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych ( t. jedn. Dz. U. z 2017 r. poz. 2188 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, przy czym nie oznacza to jednak, że cała działalność administracji publicznej została taką kontrolą objęta. W myśl art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( t. jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a. sąd odrzuca skargę, jeżeli jej wniesienie z innych przyczyn jest niedopuszczalne. Merytoryczne rozpoznanie skargi zawsze poprzedza kontrola jej dopuszczalności. Za dopuszczalną uznaje się skargę, która podlega kognicji sądu administracyjnego. Granice właściwości rzeczowej sądów administracyjnych sprecyzowane zostały w przepisach art. 3 § 2 i § 3 p.p.s.a. oraz art. 4 i art. 5 p.p.s.a, jak również wynikają ze szczególnych przepisów zawartych w innych aktach prawnych.
W myśl art. 3 § 2 p.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na następujące akty prawne i czynności:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, z wyłączeniem postanowień wierzyciela o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu oraz postanowień, przedmiotem których jest stanowisko wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23, 868, 996 i 1579), postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, ze zm.), postępowań, o których mowa w dziale V w rozdziale 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. poz. 1947), oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw;