Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Rafał Wolnik (spr.), po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi [...] w L. na bezczynność Wojewody [...] w przedmiocie odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość p o s t a n a w i a: odrzucić skargę.
Pismem z dnia [...] r. pełnomocnik [...] w L. wniósł za pośrednictwem Wojewody [...] skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na bezczynność tegoż organu polegającą na rażącym przekroczeniu terminów do załatwienia sprawy odszkodowania z tytułu przejęcia z mocy prawa nieruchomości na rzecz Województwa [...] pod realizację inwestycji drogowej. Z treści skargi wynika, że do dnia jej wniesienia, decyzja ustalająca odszkodowanie za przejętą nieruchomość m.in. dla strony skarżącej nie jest ostateczna wobec nieskutecznego jej doręczenia stronom postępowania, a mianowicie braku zwrotnych potwierdzeń odbioru decyzji. Nadto zarzucono organowi zwłokę w złożeniu reklamacji pocztowych w związku z zaginięciem dowodów doręczeń decyzji oraz nieskorzystania z możliwości wyboru innego podmiotu doręczającego.
Jak wynika z akt skarga została poprzedzona zażaleniem skierowanym do Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej na przewlekłe prowadzenie przez Wojewodę [...] postępowania w sprawie ustalenia odszkodowania, które to postanowieniem z dnia [...] r., nr [...] zostało uznane za bezprzedmiotowe .
W odpowiedzi na skargę organ administracji publicznej wniósł o jej odrzucenie jako niedopuszczalnej, ewentualnie o jej oddalenie. Przywołując orzecznictwo sądów administracyjnych oraz stanowisko doktryny organ podniósł, że kwestia doręczenia decyzji, czy też nadania decyzji klauzuli wykonalności nie mieści się w kategorii sprawy administracyjnej, gdyż są to czynności faktyczne, czy też materialno-techniczne następujące po wydaniu rozstrzygnięcia kończącego postępowanie, które znajdują się poza dyspozycją art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.), dalej zwanej "k.p.a." oraz art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270), zwanej dalej "p.p.s.a." Nadto organ podkreślił, że nie jest możliwe wniesienie skargi na bezczynność organu w sprawie, w której prawo administracyjne nie zobowiązuje organu do wydania któregokolwiek z aktów wymienionych w art. 3 § 2 p.p.s.a.
Przewodniczący Wydziału II zarządzeniem z dnia 28 września 2012 r. wezwał pełnomocnika strony skarżącej do usunięcia w terminie 7 dni braku formalnego skargi pod rygorem jej odrzucenia poprzez złożenie dokumentów określających umocowanie osoby podpisanej pod pełnomocnictwem dnia [...] r. do reprezentowania strony skarżącej, którego odpis załączono do skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Podstawowa kwestia w rozpoznawanej sprawie sprowadza się do zbadania dopuszczalności wniesionej skargi.
Zgodnie z treścią art. 3 § 1 p.p.s.a. sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki przewidziane w ustawie. Zakres kognicji sądów administracyjnych określa m.in. art. 3 § 2 p.p.s.a., w którym wymienione zostały kategorie aktów prawnych i czynności podlegające kontroli tego sądu. Powołany przepis w pkt 8 stanowi, iż sąd administracyjny jest również właściwy do orzekania w sprawach skarg m.in. na bezczynność, jednakże tylko w odniesieniu do przypadków wymienionych od pkt 1 do 4a. Zatem by możliwe było złożenie skargi na bezczynność organu administracji publicznej, organ ten musi pozostawać w zwłoce z wydaniem: