Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Michał Ruszyński po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. W. na bezczynność Komendanta Powiatowego Policji w przedmiocie wypłaty ekwiwalentu postanawia: odrzucić skargę.
Pismem z dnia [...] lutego 2019 r. P.W. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. skargę na bezczynność Komendanta Powiatowego Policji w przedmiocie braku wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy oraz za niewykorzystany czas wolny od służby.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, ewentualnie o jej odrzucenie, wskazując w szczególności, że złożenie przez skarżącego wniosku, który z przyczyn formalnoprawnych nie mógł być załatwiony przez organ pozytywnie, nie zamyka skarżącemu drogi do złożenia właściwego podania o dokonanie czynności materialno-technicznej, które organ rozpozna.
Na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 6 marca 2019 r. wezwano skarżącego do wykazania czy przed wniesieniem skargi do Sądu w związku z bezczynnością Komendanta Powiatowego Policji skierował w trybie art. 37 k.p.a. ponaglenie do właściwego organu administracji publicznej tj. do Komendanta Wojewódzkiego Policji - w terminie 7 dni, pod rygorem przyjęcia, że ponaglenie takie nie zostało złożone.
Wezwanie doręczono skarżącemu 18 marca 2019 r. Do dnia wydania niniejszego postanowienia pozostało ono bez odpowiedzi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje :
Skargę należało odrzucić.
Zgodnie z treścią art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.; dalej jako p.p.s.a.), skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Zgodnie z art. 52 § 2 p.p.s.a. przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub ponaglenie, przewidziany w stawie. Z kolei w myśl art. 53 § 2b p.p.s.a. skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania można wnieść w każdym czasie po wniesieniu ponaglenia do właściwego organu.
Zgodnie z art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm.; dalej jako k.p.a.) stronie służy prawo do wniesienia ponaglenia, jeżeli: 1) nie załatwiono sprawy w terminie określonym w art. 35 lub przepisach szczególnych ani w terminie wskazanym zgodnie z art. 36 § 1 (bezczynność); 2) postępowanie jest prowadzone dłużej niż jest to niezbędne do załatwienia sprawy (przewlekłość). Stosownie do brzmienia art. 37 § 2 k.p.a. ponaglenie zawiera uzasadnienie. W myśl art. 37 § 3 k.p.a., ponaglenie wnosi się: 1) do organu wyższego stopnia za pośrednictwem organu prowadzącego postępowanie; 2) do organu prowadzącego postępowanie - jeżeli nie ma organu wyższego stopnia.
Z treści cytowanych przepisów wynika konieczność poprzedzenia ponagleniem skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego na przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ administracji publicznej, czego skarżący w niniejszej sprawie nie uczynił. Brak jest w aktach sprawy jakiegokolwiek pisma poprzedzającego skargę, które mogłoby być uznane za ponaglenie. Skarżący nie odpowiedział też na wezwanie Sądu zobowiązujące go do wykazania, że ponaglenie takie złożył.
Mając powyższe na uwadze Sąd, działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.